به عنوان بخشی از نمایشگاه بین المللی سال 1929 در بارسلونا اسپانیا، غرفه بارسلونا، طراحی شده توسط میس وان دره روه، نمایش جنبش مدرن معماری به جهان بود. این غرفه که در ابتدا با نام غرفه آلمان نامگذاری شده بود، بعد از جنگ جهانی اول، چهره آلمان بود و تقلیدی از فرهنگ بتدریج مدرن کشور داشت که هنوز ریشه در تاریخ کلاسیک آن داشت. طراحی زیبا و براق غرفه میس بارسلونا همراه با مواد طبیعی غنی، آن را به عنوان پلی برای آینده خود و همچنین مدرنیسم معماری به نمایش گذاشت.
غرفه-نمایشگاه
مکان: اسپانیا
معمار: میس ون در روهه
سال: ۱۹۲۹
پس از چندین پیروزی معماری در آلمان، از میس خواسته شد تا طراحی غرفه آلمان برای نمایشگاه بین‌المللی بارسلونا در اسپانیا را انجام دهد. قرار بود این کلاه فرنگی نشان دهنده چهره آلمان باشد که میزبان شاه آلفونسو سیزدهم اسپانیا و مقامات آلمان در مراسم افتتاحیه این نمایشگاه بود. برخلاف دیگر غرفه‌های این نمایشگاه، میس غرفه خود را به سادگی به عنوان یک ساختمان درک کرد و نه بیشتر و این غرفه یه جای جایگاه هنر و مجسمه‌سازی، جایگاه آرامش و گریز از نمایشگاه بود و در نتیجه این غرفه را به یک مجسمه قابل سکونت تبدیل کرد.
غرفه بارسلونا که در پای موزه ملی هنر کاتالونیا و مونتژویک واقع شده است، در یک مکان باریک در گوشه دنجی دور از خیابان‌های شلوغ شهر بارسلونا قرار دارد. غرفه بارسلونا که بر روی یک پایه سنگ تراورتن ساخته شده است، خود را از این زمینه جدا می‌کند و اثرات جوی و تجربی را ایجاد می‌کند که به نظر می‌رسد در خلا رخ می‌دهد و تمام هوشیاری شهر پیرامون را حل می‌کند.
طراحی غرفه براساس یک سیستم شبکه‌ای فرمول شده است که توسط میس ایجاد می‌شود که نه تنها به عنوان الگوی سنگفرش‌های تراورتن عمل می‌کند، بلکه به عنوان چارچوب اصولی عمل می‌کند که سیستم‌های دیوار درون آن قرار می‌گیرد. غرفه بارسلونا که بر روی یک پایه با برش عمودی باریک بالا می‌رود، یک جهتگیری نسبتا افقی دارد که بر سقف مسطح پایینی برجسته می‌شود و به نظر می‌رسد در هر دو قسمت داخلی و خارجی شناور است.
ارتفاع پایین ساختمان خط دید بازدیدکننده را محدود می‌کند و فرد را مجبور می‌کند با نمای‌هایی که میس تنظیم می‌کند، هماهنگ شود. هنگامی که بر روی پایه سنگی راه می‌روید، فرد زیر سطح پایین سقف قرار می‌گیرد که مجاور حیاط بیرونی است و همچنین لحظات داخلی گردش در کل غرفه را القا می‌کند. فضای داخلی غرفه متشکل است از دیوارهای دوخمی است با سطح سقف پایین کار می‌کنند تا حرکت را امکانپذیر سازد و همچنین تفرجگاه معماری میس را فعال کنید که در آن نماهای قاب باعث حرکت در گذرگاه باریکی می‌شوند که به حجم بیشتری باز می‌شود. این فرآیند چرخه‌ای حرکت در سراسر غرفه در حرکت فرآیند اکتشاف و اکتشاف مجدد یک تجربه را امکانپذیر می‌کند و همیشه دیدگاه‌ها و جزئیات جدیدی را ارائه می‌دهد که قبلاً نادیده گرفته شده بودند.
هر جنبه از غرفه بارسلونا دارای اهمیت معماری است که می‌تواند در ظهور معماری مدرن در قرن بیستم مشاهده شود، با این حال یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این غرفه، سقف است. به نظر می‌رسد برش عمودى پایین سقف به بلندی یک صفحه شناور در بالای حجم فضای داخلی است. ظاهر شناور به حجم حس بی‌وزنی می‌دهد که بین محفظه و سایبان نوسان می‌کند. ساختار سقف توسط هشت ستون باریک و صلیبی پشتیبانی می‌شود که به سقف اجازه می‌دهد تا وقتی که فضای داخلی آزاد می‌شود یک پلان باز ایجاد می‌کند. با سقف کوتاهی که از خارج و فضای باز غرفه بیرون می‌آید، محدوده فضایی مبهمی به وجود می‌آید که در آن فضای داخلی به فضای بیرونی و فضای بیرونی به فضای داخلی تبدیل می‌شود.
این غرفه به عنوان یک ترکیب‌بندی متناسب طراحی شده است که در آن داخل غرفه در دو استخر انعکاس داده می‌شود. حوض کوچک بازتابنده مستقیماً پشت فضای داخلی قرار دارد که اجازه می‌دهد تا نور از طریق حجم داخلی فیلتر شود و سنگ مرمر و تراورتن را روشن می‌کند. استخر بازتابنده بزرگ‌تر و کم عمق تر این حجم را با امتداد به پایه ستون تعریف می‌کند. خطوط ظریف و صاف آن، مکانی برای انزوا و تامل را به وجود می‌آورد.
علاوه بر این طراحی، مواد اولیه همان چیزی هستند که به غرفه بارسلونا ماهیت معماری حقیقی آن و نیز ویژگی‌های اثیری و تجربی می‌بخشند. در این غرفه از چهار نوع سنگ مرمر، فولاد، کروم و شیشه طبیعی و ساخته شده به دست انسان به کار رفته است. سنگ مرمر از کوه‌های آلپ سوییس و مدیترانه سرچشمه می‌گیرد. استفاده از سنگ مرمر از طریق فرآیند تقسیم کردن به نام برآمدگی ایجاد می‌شود که یک ساختار متقارن ایجاد می‌کند که در سنگ مرمر یافت می‌شود. با این حال رایج‌ترین ماده مورد استفاده تراورتن ایتالیایی است که تخته سنگ و دیوارهای خارجی مجاور استخر را پوشش می‌دهد. سنگ تراورتن هنگامی که در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، تقریباً به عنوان یک منبع نور ثانویه عمل می‌کند که سنگ طبیعی را حل می‌کند و نور را بر می‌تاباند. خصوصیات درخشان این تراورتن و همچنین استفاده یکپارچه میس از مواد بر روی ستون می‌افزاید یعنی به انحلال فضایی تبدیل غرفه به یک حجم به جای دو واحد مجزا می‌افزاید.
در سال ۱۹۳۰، غرفه اصلی بارسلونا بعد از اتمام نمایشگاه بین‌المللی برچیده شد، با این حال، در سال ۱۹۸۳ گروهی از معماران کاتالان شروع به کار بر روی بازسازی جایگاه عکس‌ها و نقاشی‌های باقی مانده کردند. امروزه غرفه هر روز باز است و می‌توان آن را در همان مکان مانند سال ۱۹۲۹ دیده شد.
