امروزه معماری مسکونی برای انطباق با شیوه های زندگی متنوع و نیازهای فضایی افراد انعطاف پذیرتر شده و در حال تغییرات است. با این سازگاری ، نوع اقامتگاه ها و زندگی مسکونی تغییر کرده و اتاق نشیمن در معرض خطر قرار گرفته است. بسیاری بر نیاز به داشتن فضایی اختصاصی برای استراحت و تفریح تأکید می کنند ، در حالی که برخی دیگر ادعا می کنند که صرفاً هدر دادن فضا و هزینه است. این بحث یک سوال مهم را مطرح کرد: آیا ما هنوز به اتاق نشیمن نیاز داریم؟ در ادامه با بررسی نحوه تکامل اتاق های نشیمن در طول سالها و نحوه معماری مجدد و ادغام مفهوم فضای تعامل در معماری مسکونی معاصر با هورنو همراه باشید…..
اگرچه اغلب اتاق های نشیمن یک هدف مشترک دارند – مکانی برای گردهم جمع شدن و تعاملات- بسیاری از کشورها بین اتاق نشیمن و اتاق خانوادگی تفاوت قائل می شوند. اتاق های نشیمن رسمی تر و مرتفع تر در نظر گرفته می شوند ، در حالی که اتاق های خانوادگی محلی مناسب برای گذراندن وقت با اعضای خانواده هستند. اغلب ، اتاق های نشیمن در ورودی یا نزدیک ورودی قرار می گیرند ، در حالی که اتاق های خانوادگی به اتاق خواب ها و دیگر فضاهای خصوصی نزدیکتر هستند. از نظر طراحی داخلی و دکوراسیون ، اتاق نشیمن جایی است که صاحبان خانه بر خلاف اتاق خانواده ، که بیشتر راحت است ، آثار هنری و مبلمان منحصر به فرد خود را به نمایش می گذارند. در این مقاله ، اتاق های نشیمن و خانوادگی به عنوان یک فضای تعامل در خانه مورد بررسی قرار گرفته است.
اتاقهای نشیمن برای اولین بار در اواخر قرن 17 به دنیا معرفی شد ، هنگامی که لوئی پانزدهم شیوه زندگی خود در ورسای را بسیار ناراحت کننده دانست ، زیرا فقط سالن های رسمی داشت و اتاق واحدی برای استراحت نداشت . پادشاه ، که به دلیل علاقه به مبلمان و دکوراسیون شهرت داشت ، چند اتاق در قصر را به اتاق نشیمن خصوصی تبدیل کرد و مفهوم ترکیب زندگی رسمی و غیر رسمی را آغاز کرد. چند دهه بعد ، دنیای معماری و طراحی داخلی در سراسر جهان شروع به ایجاد قطعات مبلمان اختصاصی برای فضاهای خصوصی کرد و کمی بعد از انقلاب صنعتی ، راحتی در خط مقدم ایستاد بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم ، سرمایه گذاری شدیدی در اتاق های خانوادگی برای آمریکایی ها انجام شد و تصویری از زندگی خانوادگی را با تلویزیون ، مبل و سرگرمی تجسم بخشید. مشخص شد که اتاق نشیمن به قلب یک خانه مدرن تبدیل شده است. با این حال ، امروزه قلب یک خانه مدرن به یک فضای باز بزرگ تبدیل شده است که آشپزخانه و اتاق نشیمن را با هم ترکیب می کند .
در سرمقاله اخیر Elle Hunt گاردین ، ویراستار ادعا می کند اتاق نشیمن در خانه ها از بین رفته زیرا افراد دیگر به آنها نیازی ندارند. این نتیجه چندین شیوه زندگی و تغییرات فرهنگی است که به مرور ایجاد شده برای مثال برخی از داشتن خانواده های بزرگ خودداری می کنند ، برخی دیگر توان مالی خرید خانه های بزرگ را ندارند که شامل یک محل تجمع اختصاصی باشد و …..
چندین تحقیق نشان داده است که در مقایسه با نیروی کار دهه 80 و 90 افرادبیشتر هزینه می کنند و درامدهای کمی دارند و خانه های کوچک تنها چیزی هستند که می توانند افراد از عهده هزینه آنها برآیند. از دیگر دلایلی که دیگر نیازی به اتاق نشیمن نیست این است که در برخی مناطق ، استودیوهای تازه ساخته شده (تقریباً 40 متر مربع) قیمت های سرسام آور و محدودیت های زیادی در استفاده از زمین دارند ، که معماران داخلی را مجبور می کند فضاهای غیر ضروری و منطقه ای که فقط به نشستن اختصاص داده شده است را حذف کنند.
مفهوم حوزه تعامل خانواده از نسلی به نسل دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر بازآرایی شده است و به عنوان پاسخی برای تغییرات مداوم در شیوه زندگی ، عادات ، هنجارهای فرهنگی و ثبات مالی شکل گرفته است. اکنون بیشتر مردم به جای رسمی بودن ، بر راحتی و عملکرد تمرکز می کنند. از لحاظ عملکردی نیز ، اتاق های نشیمن به عنوان یک فضای خصوصی برای استراحت و معاشرت تبدیل شده اند. حتی تعاملات کاری امروز کاملا مرتبط با اینترنت و به صورت مجازی است و افراد بیشتر وقت خود را به صورت آنلاین یا خارج از خانه صرف برقراری ارتباط می کند ، به همین دلیل آنها احساس می کنند که داشتن یک اتاق نشیمن اختصاصی برای استراحت با برنامه شلوغ آنها مطابقت ندارد. اتاق خواب برای انسان های امروزی کافی است و در مورد معاشرت رستوران ها ، کافه ها یا سایر فضاهای عمومی را بیشتر ترجیح میدهندو در صورت بودن در خانه ، آشپزخانه یا بالکن خانه آنها جایگزینی ایده آل برایشان خواهد بود.
در ادامه همراه باشید تا دریابید که معماران چگونه اتاق های نشیمن سنتی را تجسم کرده و دوباره آنها را متناسب با انواع مختلف اقامتگاه های معاصر طراحی کرده اند…
اتاق خصوصی
اتاق نشیمن سنتی از نسل ها و فرهنگ ها فراتر رفته و حضور خود را در پروژه های مسکونی مدرن حفظ کرده است. پروژه های دارای فضاهای وسیع چه به عنوان یک آپارتمان یا یک خانه خصوصی ، به معماران این امکان را می دهد که یک اتاق را تنها برای دورهمی خانواده یا استراحت اختصاص دهند. این فضاها یا با مبلمان و اکسسوری های سفارشی برای میزبانی از مهمانان یا رویدادهای رسمی طراحی شده اند ، یا به مکانی دنج و خلوت و راحت برای اعضای خانواده تبدیل شده اند در واقع خانه های بزرگتر تمایل دارند هر دو را داشته باشند که هر کدام وظایف مربوطه را برآورده کنند.
در چند دهه گذشته ، تعداد زیادی از ساکنان شروع به انتخاب اتاق نشیمن/آشپزخانه باز کردند که همه چیز در کنار هم جریان دارد. بسیاری از طراحان داخلی به ترکیب اتاق نشیمن در کنار آشپزخانه اعتقاد دارند ، زیرا پخت و پز و صرف غذا به عنوان یکی از موفق ترین کارها برای گرد هم آوردن خانواده شناخته می شود و گردش در فضا و میزبانی از مهمانان برای همه راحت تر است. مهم است که به خاطر داشته باشید که طرح های طبقه باز نتیجه شخصی سازی طراحی بود ، جایی که ساکنان، خانه های خود را به عنوان یک بوم خالی خریداری یا اجاره می کردند تا بتوانند بدون هیچگونه کار دائمی به شیوه دلخواه خود طراحی و سازماندهی کنند.
خانه هایی با چشم اندازهای خصوصی به معماران اجازه می دهد تا طبقه همکف خود را گسترش دهند و فضایی انتقالی بین داخل و خارج ایجاد کنند که هم به عنوان یک منطقه تجمع رسمی و هم غیر رسمی عمل می کند. این نوع اتاق نشیمن اغلب توسط آشپزخانه ، باغ و یا استخر احاطه شده است و مکانی ایده آل برای میزبانی از مهمانان و استراحت با اعضای خانواده است. به طور مشابه ، حیاط ها و ایوان های جلویی نیز به عنوان سکوهای گسترده ای برای آرامش و اوقات فراغت مورد استفاده قرار می گیرند.
تراس و بالکن
یکی دیگر از فضاهای انتقالی که ساکنان از آن به عنوان فضاهای تجمع استفاده می کنند تراس و بالکن است. معماران از پتانسیل نقشه ای که دارند استفاده می کنند و یک فضای بیرونی اضافی ایجاد می کنند که از نظر بصری معماری و طبیعت را با هم ادغام می کند و به عنوان یک مکان خلوت و مشرف به چشم انداز اطراف عمل می کند.
تحریریه گروه معماری هورنو
منبع:www.arel.ir
