مرکز فرهنگی شهر تایچونگ آرزو می کند که یک دروازه، ویترین، یک نشانه فرهنگی، یک معیار زیست محیطی و یک غرفه باغ باشد و یک موزه هنرهای زیبا و یک کتابخانه نیز در آن قرار بگیرد. می توان گفت دو سنت مهم منظره برای تحریک وضعیت جهانی معماری امروز: غربی و چینی. در اوایل قرن گذشته، لوکربوزیه، در تلاش برای وارد کردن دوره مدرن صنعتی در سنت چشم انداز غربی، خانه ای را “دستگاهی برای زندگی در آن” نامید. لئو ماركس در كتاب میانابینی خود “ماشین در باغ“، تلاش كرد. واسطه فن آوری و ایده آل کشیشی. احتمال تار شدن یا متعادل کردن اطلاعات و “دستگاه” فرهنگی TCCC با دستگاه محیط زیست و باغ قرن بیست و یکم ایده ای است که در قلب طرح پیشنهادی ما قرار دارد.
سایت فرهنگی مرکز شهر تایچونگ (TCCC) نسبت به پارک پیشنهادی و جرم پیش بینی شده مرکز همایش به سمت شمال و ساختمانهای تجاری در شرق اندک است. برای تعیین اهمیت TCCC به عنوان یک دروازه واقعی، ابتدا یک عنصر سازمان دهنده در مقیاس بزرگ را در پارک مجاور معرفی کردیم، با استفاده از مسیری که به شمال باند فرودگاه سابق امتداد می یابد تا یک گذرگاه شمالی / جنوبی بین مرکز همایش و پارک. سپس یک محور صلیب مانند شرقی – غربی، که از خیابان 2 شروع می شود، اضافه کردیم تا یک مسیر عابر پیاده ایجاد شود، که از محل ساختمان نیز عبور می کند. این محورهای اصلی که شهر و پارک را به هم پیوند می دهند، در یک جفت محور کوچک متقاطع که در سایت TCCC قرار گرفته اند و در خود ساختمان ساخته می شوند، تکثیر می شوند. اینها شکل و برنامه های ساختمان را سازماندهی می کنند و TCCC را به شهر و پارک متصل می کنند، همچنین دسترسی به موزه و کتابخانه را فراهم می کنند.
TCCCهمچنین به عنوان یک تقاطع تصور می شود، که در آن چندین برنامه – کتابخانه، موزه و باغ – به صورت نمادین پویا و چند سطحی گرد هم می آیند. این شکل نشانه های خود را از تاریخچه باغ های چین می گیرد و کوهها و دره های این مناظر را به عنوان یک “طبیعت مصنوعی” متشکل از تپه ها، دال ها، آبراه ها، غرفه ها و دیوارها یاد می کند. تقارن سخت محورهای سازمان دهنده هم با منظره واقعی پارک و هم با منظره مصنوعی اشکال پویا TCCC در گفتگو است. این در لبه غربی سایت مشهود است، جایی که ادامه مسیر مارپیچ در طراحی اصلی پارک فیلیپ رحم و کاترین مصباخ به TCCC منتقل می شود و لبه های مشخص شده از سایت و پارک TCCC را تار می کند.
از نظر معماری، TCCC یک پروژه مقطعی است. به جای تقسیم برنامه های کتابخانه و موزه در برنامه، ما در بخش، کتابخانه و موزه را به صورت عمودی جدا و بیان کردیم. برای جلوگیری از ایجاد یک سری مداوم از لایه های مسطح یکی از دیگر، برنامه ها را در دو توپوگرافی مجزا ترتیب دادیم. این موزه هم در زمین حک شده است و هم در یک سری اشکال منحصر به فرد که از نمادهای پنج عنصر مشتق شده است: آتش، زمین، فلز، آب و چوب از طبقه بالا بالا می رود. این كتابخانه بر فراز این “منظره جدید” مانند ابر و مجاور “كوه” قرار دارد كه روی ستونها قرار دارد. قسمت زیرین جلد کتابخانه با یک سطح عایق بندی شده که امکان فضای رسانه های جدید را فراهم می کند، به موزه زیر پاسخ می دهد. در بین سطوح مفصل موزه و کتابخانه، خالی از تخریب های برجسته مجسمه ای است که هم فضای اختصاصی نمایشگاهی در فضای باز را برای هنرهای عمومی و هم یک “راهرو” در یک باغ فراهم می کند، که از کاربران در هوای نامناسب محافظت می کند. درجه اعتبار ساقط یک لایه منحصر به فرد است که ضمن جمع آوری منظره دیدگاه هر دو، انرژی پارک و شهر درون آن را نیز جمع می کند.
