برای دانشجویان تازه وارد رشته معماری جلسات کرکسیون، ژوژمان و داوری به جای جلسات نقد معمول بیشتر شبیه شکوه به صدا آمدن ناقوس مرگ است. ایده چنین جلساتی همانگونه که کاترین آنتونی در کتاب “هیات داوران طراحی در محکمه : رنسانسی در استودیوهای طراحی” بیان می کند به حدود سال های 1980 برمی گردد. زمانی که مدرسه بوزار در پاریس اولین مدرسه هنر و معماری شد که این رویکرد جدید را امتحان کرد و خیلی زود این روش توسط مدارس معماری جهان به کارگرفته شد. درحالی که برخی از مدارس قدم هایی در جهت راحت تر گرفتن سلسله مراتب این سنت مدارس معماری برداشته اند اما برخی دیگر از مدارس این سنت را سخت گرفته و بر ترس دانشجویان تازه وارد می افزایند. خب یک دانشجو معماری واقعا در مورد این جنبه وحشتناک تحصیل معماری چه می تواند بکند؟ در ادامه به بایدها و نبایدهای نسبتا ساده ای در هورنو اشاره می شود که می تواند در کمک به شما خیلی موثر باشد.
1. هیچوقت تصور نکنید استاد و داور شما یک هیولاست یا یک نابغه که امکان هیچ اشتباهی ندارد
اگرچه شما در طول دوران تحصیل با داورها و اساتید مختلفی مواجه می شوید، اما بهتر است در ذهنتان تصور کنید که فردی که دارد اولین کارهای شما را داوری می کند، الزاما نمی خواهد کاستی های طراحی شما را گوشزد کند یا به شما احساس شکست بدهد، بلکه فقط می خواهد به شما کمک کند که یاد بگیرید. با کنار گذاشتن تصور خدا بودن استاد یا داورتان می توانید کمتر احساس نگرانی بکنید و در نتیجه بهتر پذیرای نقد و توصیه های آنها باشید.
2. کمی استراحت کنید
کمی استراحت کنید؟ وقتی همه دانشجویان شب تا صبح بیدارند و سخت روی مدل ها و طراحی هایشان کار می کنند؟ ممکن است این توصیه به نظر ساده بیاید اما واقعا می تواند راه گشا باشد. اینکه تمام شب کار کنید (مگر اینکه واقعا لازم باشد) نه تنها می تواند تاثیر عکس داشته باشد و خروجی کار شما رو جلو نبرد بلکه می تواند باعث شود خواب آلود باشید و حال خوبی نداشته باشید و احتمالا نتوانید فردا به خوبی کار خود را توضیح دهید.
3. درمورد تمام کردن پروژه نگران نباشید، در مورد صحیح تمام کردن پروژه نگران باشید.
کیفیت همیشه بر کمیت پیروز است. این نکته ایست که در کل دوران تحصیل شما در رشته معماری می تواند به شما کمک کند. به کار دانشجوهای دیگر در استودیو که با سرعت طرح می زنند یا میز کارشان پر از مدل های مختلف است نگاه نکنید. داوران حتما می توانند کار زیاد ولی بی معنی را تشخیص دهند. بیشتر اوقات اگر طرحی ارائه کنید که هنوز ناتمام است اما از روند طراحی صحیحی برخوردار است، دانشجو قویتری به نظر خواهید رسید. کار صحیح همچنین به شما این امکان را می دهد که بتوانید بعدا برای ارائه پورتفولیو خود آن را تکمیل کنید.
4. دنبال نمره نباشید!
سالهای اول تحصیل در معماری معمولا جذابترین دوره است. زمانی که شما آزادید و تشویق می شوید و از شما انتظار می رود که سوال کنید و امتحان کنید. چرا زمانتان را برای اینکه معقول و مناسب باشید هدر می کنید یا برای اینکه داور شما چه فکری خواهد کرد یا به این فکر کنید که آیا نمره خوبی می گیرید یا نه؟ داوران در هرصورت معمولا تحت تاثیر قرار نمی گیرند بنابراین بهتر است که به جای استرس داشتن از زمانتان لذت ببرید.
5. لطفا از تئوری های سخت معمارگونه پرهیز کنید.
اگرچه ممکن است بخواهید کلمات جدیدی که در این ترم یاد گرفتید را به کار ببرید اما پیش از اینکه از توضیحات پر از کلمات سخت و تئوری های طولانی استفاده کنید حتما فکر کنید. حتما سعی کنید مختصر منظور خود را بیان کنید، چون بعضی از داوران ممکن است حوصله نداشته باشند و خیلی زود خسته شوند. یا بدتر از آن اگر از کلمه ای استفاده کنید که خیلی در موردش مطمئن نیستید ممکن است با این پرسش که منظور خود را توضیح دهید، باعث شرمندگی شما شود.
6. توضیح بدهید، دلیل بیاورید و سوال بپرسید اما حالت تدافعی نگیرید.
نقد می تواند اعتماد به نفس انسان را از بین ببرد یا اینکه خیلی غیرمنصفانه باشد. اما به یاد داشته باشید که تلاش برای دلیل و منطق آوردن با حالت تدافعی همیشه اوضاع را پیچیده تر کرده و بحث اصلی را منحرف می کند. به علاوه از اینکه سوال بپرسید نترسید. گاهی پرسش کردن بهترین راه برای شروع یه بحث مفید است.
7. و آخر از همه اینکه اگر همه چیز خوب پیش نرفت فقط اوضاع رو بپذیرید.
فکر نکنید به اینکه چرا این اتفاق افتاد و چه چیزی باید اتفاق می افتاد. یک لحظه زمان بگذارید و در مورد آنچه که بحث شد فکر کنید. از اینکه چه کارهایی می توانید بکنید تا دفعه بعد پروژه تان بهتر شود نت بردارید و خودتان را تشویق کنید برای اینکه پروژه را تمام کردید. در پروژه بعدی قطعا موفق خواهید بود.
تحریریه گروه معماری هورنو
منبع:www.arel.ir
