کاستاگنلا
مسکن و بازسازی
مکان: لوگانو، سوییس
معماران: هرزوگ و دی مورون
مساحت: ۴۳۹۰.۰ متر مربع
سال: ۲۰۱۷
باغ‌های زیبای ویلا فیووریتای قرن هفدهم، که در سواحل دریاچه لوگانو در پای مونت بره قرار گرفته اند، از اهمیت تاریخی زیادی برخوردار هستند. ۱۳ ساختمان رومانتيک واقع در باغ بین سال‌های ۱۶۸۷ و ۱۹۳۲ ساخته شدند. سبک تاریخی آنها مشخصه معماری تیچینو و در واقع به طور کلی ویلا های ساحل دریاچه در شمال ایتالیا است. ویلا فیووریتا در اصل یک مجموعه از ساختمان‌های میان لوگانو و کاستاگنلا بود. امروزه از نیمه دوم قرن بیستم، توسط بلوک‌های مسکونی مدرت احاطه شده است. این معماری مدرن نیز نوعی سبک تیچینو معمول است که در واکنش به درخواست بخش ایتالیایی زبان سوئیس به عنوان خانه دوم و مرکز مالی پدیدار شد.
تا همین اواخر، این ملک بخشی از باغ‌های ویلا فیووریتا بود. یک دیوار قوی و بزرگ، تراس ساخته شده برای اسکان استخر شنا و چمن اطراف آن را احاظه می کند. کاسا گلوریتا از قرن ۱۷ و پیناکوتک که در سال ۱۹۳۳ توسط بارون بارون هانس هاینریش تیزن- بورنمیزا ساخته شد، دقیقا زیر دیوار پشتیبان قرار دارد. این گالری مجموعه خصوصی تیزن- بورنمیزا را به خود اختصاص داد تا اینکه در سال ۱۹۹۰ به کاخ تیزن- بورنمیزا در مادرید منتقل شد. کارمن تیزن- بورنمیزا، بیوه هانس هاینریش، این ملک را به سرمایه‌گذار تیچینو فروخت که در سال ۲۰۰۹، هرزوگ و دی مورون را مامور کرد تا طرح‌هایی برای آپارتمان‌ها پیدا کنند. در سال ۲۰۱۵ تیزن- بورنمیزا بقیه ویلا فیووریتا را به خانواده‌ای از صنعتگران در ایتالیا فروخت. ویا کورتیو ملک را به شمال متصل می‌کند. شیب تند، پوشیده از پوشش گیاهی انبوه و جنگلی، تراس را در پایین از دید عمومی قرار می‌دهد. قسمت جنوبی ملک که مشرف به دریاچه است مسطح است.
ردیفی از هشت خانه
خانه های هشت ردیفی در اندازه های مختلف با ابعاد و جزئیات مربوط به ویلاها ساخته شده اند. برای به حداکثر رساندن استفاده از خط ساحلی، آنها به صورت یک مجتمع به‌هم‌پیوسته و واحد طراحی شدند تا هر یک از هشت ساختمان از نمای خیره‌کننده دریاچه لوگانو بهره‌مند شوند. هر کدام از این ویلا سه تا چهار طبقه است که به دنبال مکان نگارى بسیار شیب‌دار هستند. پلکان‌های خطی و آبشاری در سراسر ساختمان باعث ایجاد نماهای مورب می‌شود. این پله‌ها شبیه مسیرهای پله‌ای است که معمولا در دامنه‌های کوه تیچینو قرار دارند. اتاق‌های نشیمن و آشپزخانه‌ها در سطح باغ قرار دارند، اتاق‌خواب‌ها با تراس ها در طبقه بالا قرار دارند. از طریق کورتیو، مسیرهای باریک و پلکان‌ها از طریق پوشش گیاهی متراکم شیب شمالی منجر به ورودی‌های جداگانه برای هر یک از ساختمان‌ها می‌شود. یک آسانسور ماشینی به گاراژ زیر زمینی دسترسی دارد که در آن همه ساختمان‌ها به هم متصل شده‌اند.
هندسه اضافی
سازه اصلی این پروژه توسط دیوارهای عمودی که عمود بر شیب قرار گرفته‌اند، تعریف می‌شود. برش های دایره ای، افقی و عمودی به شکل قوس ها و حیاط ها بر روی این ترتیب متعامد قرار گرفته است. در نتیجه، سازه فضایی پیچیده هندسی با هم پوشانی فضای داخلی و فضای خارج را ایجاد می‌کند که با بازی غیر معمول سایه مشخص می‌شود. همین شکل هندسی نیز در فضاهای کوچک مانند سیلوها و حمام‌ها صادق است. این امر انتقال جریان را بین اتاق‌های بزرگ‌تر و یک زنجیره فضایی از داخل و خارج از آن ایجاد می‌کند که از چندین طبقه می‌گذرد.
معماری جنوب
معماری سازه دیوار بار بر اندود گچ و سیمان معدنی دارد. برای پنجره‌ها و درها چوب ساج مورد استفاده قرار می‌گیرد، باغها، ایوان‌ها و سقف‌ها با سنگ فرش می‌شوند و یا فضای سبز کاشته می‌شود. چیدمان استثنایی اتاق ها، نور زیبا و چشم انداز چشمگیر در فضای داخلی با مادی بودن آرام از کف چوب درخت چوب ساج و دیوارهای گچ سفید افزایش می‌یابد. طرح شطرنجى زیربخش ساختمان‌ها، گچبری های معدنی قهوه‌ای و قرار دادن گلدان های سسفید، همه در این فکر سهیم هستند که ساختمان‌های جدید کاملا به طور طبیعی در باغها فرو می‌روند. از این دریاچه ویلاها به عنوان یک سازه یکپارچه و ارگانیک تلقی می‌شوند.
نما سازی
ماهیت ویا کورتیو تغییر نکرده است. درختان بزرگ به دقت در مسیر ساخت‌وساز نگهداری شدند، درخت‌های کوچک‌تر و بوته‌ای که باید نقش زمین شوند جایگزین شدند. همانند گذشته، تنوع پوشش گیاهی انبوه، شیب شمالی را پوشش می‌دهد و غربالگری عالی را فراهم می‌کند. در سمت جنوب، تراس های هشت ویلا یک منطقه جنگلی بزرگ را تشکیل می‌دهند، با باغ‌های خصوصی که توسط جزایر سرسبز جدا شده‌اند. طرح شطرنجى ساختمان‌ها و پوشش گیاهی، حریم خصوصی را افزایش می‌دهد. درختان بلند کاج، به ابعاد مشابه و درختان ویلا فوریتا، سایه ای بدون مسدود کردن منظره دریاچه ایجاد می کنند میشل دزویگ، معمار منظره طبيعى، هدف معماران را در پیوند دادن باغها در پارچه کلی ویلا فوویتا به اشتراک گذاشت.
منبع: archdaily
