در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۳، تالار کنسرت والت دیزنی دهمین سالگرد خود را جشن گرفت.وطن آن در LA Philharmonic ، به دلیل آکوستیک عالی و معماری متمایز ، تحسین گسترده ای را کسب کرده است. در یک دهه از زمان افتتاح آن ، سطح و سطح فلز جارو در سالن با سبک امضای فرانك گری پیوند خورده است. در سال 1987 ، لیلیان دیزنی 50 میلیون دلار برای احداث یك سالن كنسرت به افتخار شوهر فقید خود  والت اهدا كرد. سال بعد ، فرانک گری از میان چندین کاندیدای مسابقه انتخاب شد. پیشنهاد وی عمدتاً به سمت عموم مردم معطوف شده بود و بخش اعظمی از سایت به باغهای آزاد اختصاص یافت. چند سال از اجرای این پروژه ، ترکیبی از موانع سیاسی و مدیریتی تهدید تحقق آن بود. در سال 1994 تعطیل شد ، اما دو سال بعد توسط یک کمپین مطبوعاتی و جمع آوری سرمایه احیا شد. صندلی ها در هر طرف مرحله قرار دارند و برخی از مخاطبان دیدگاه های دوردست از موسیقی نت اجرا کنندگان را ارائه می دهند.

برای خواندن مطالب مربوط به معماری مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: سبک معماری مدرن

مدیر پیشین فیلارمونیک لس آنجلس جعبه ها و بالکن های احساس شده حاکی از سلسله مراتب اجتماعی در درون مخاطب بود و تفکیک مکانی در این طرح به حداقل رسیده است. هواپیماهای خمیده از شاخه داگلاس تنها پارتیشن ها را ارائه می دهد و بخش هایی از مخاطبان عضو 2265 را بدون ایجاد موانع تصویری مشخص می کند. ساختار سقف فولادی کل فضا را در بر می گیرد و نیاز به ستون های داخلی را از بین می برد. اندام در جلوی سالن ایستاده است ، یک دسته از 6،134 لوله خمیده تقریبا به سقف امتداد دارد. این نتیجه بی نظیر از همکاری بین گری و مانوئل ج. روزالز ، طراح ارگان مستقر در لس آنجلس است. گری با یاسوهیسا تویوتا ، مشاور آکوستیک همکاری کرد تا صدای سالن را با وسایل مکانی و مادی بفروشد. برای تست آکوستیک ، آنها از سالن اجتماعات 1:10 مقیاس استفاده کردند که در هر صندلی از یک سرنشین مدل تکمیل شده است. این امر نیاز به مقیاس بندی کلیه عناصر دارد ، از جمله افزایش فرکانس صدا در فضا برای کاهش طول موج با ضریب ده. پارتیشن های سالن کنسرت و سقف خمیده و باریک به عنوان بخشی از سیستم آکوستیک در حالی که به طور ظریف به زبان مجسمه ای از قسمت بیرونی ارجاع می دهد عمل می کند.

تالار کنسرت والت دیزنی، نمای بیرونی ترکیبی از اشکال بکر و زاویه دار است و نمادی از حرکت موسیقی و حرکت لس انجلس است. این طرح از طریق مدل های کاغذی و طرح هایی که مشخصه فرآیند گری است توسعه یافته است. انحنای سفارشی نیاز به یک سازه فولادی بسیار خاص داشت ، از جمله ستون های جعبه ای که در قسمت 17 در سمت شمال ساختمان کج شده اند. بازدید کنندگان می توانند از طریق یک چراغ قوه در اتاق پیش از کنسرت چارچوب فولادی را مشاهده کنند و ساختار پشتیبان را از یک راه پله منتهی به باغ مشاهده کنند. بازتابنده ، سطح استنلس استیل ، نور را به عنوان یک وسیله معماری درگیر می کند. تابلوها و منحنی های منحصر به فرد نما در روز روشن شده و پس از تاریکی توسط چراغ های شهری رنگ می شوند. در ابتدا قرار بود این بنا به صورت سنگی پوشیده شود ، اما پس از اتمام موزه گوگنهایم بیلبائو ، پسر عموی تیتانیومی با روکش تالار کنسرت ، مواد قابل انعطاف بیشتری انتخاب شدند. تابلوهای فلزی نازک امکان انحنای پرماجرا بیشتر را فراهم کرده و می توانند از لحاظ ساختاری از زمین جدا شوند. به نظر می رسد اشکال فلزی بالای یک باند نامتقارن از لعاب در پایه ساختمان قرار گرفته است.

شکاف های شیشه ای در نما باعث ورود نور به داخل اتاق لابی و پیش از کنسرت می شود و به عنوان ورودی بزرگی از نمای غیرقابل مشاهده و مبهوت خوانده می شود. کمیته برنامه ریزی سالن از این پروژه به عنوان یک تسهیلات مدنی تصور می کرد ، امیدوارم که بتواند بعنوان یک کاتالیزور در فعال سازی عمل کند. مرکز شهر LA برخی منتقدان درباره اثربخشی این استراتژی نشسته بحث می کنند و اذعان می کنند که افزایش ارزش دارایی اطراف اما تغییر کمی در مرکز فرهنگی شهر وجود دارد. شاید با ادامه روند توسعه در سایت تغییر کند. موزه وسیع طراحی شده رنفرو و دیلر اسکافیدو در سراسر خیابان در حال ساخت است  و خود Gehry اخیراً اعلام کرد که دوباره به تلاش برای توسعه بخش مجاور خیابان خیابان بزرگ باز خواهد گشت. با این وجود ممکن است هزینه ایجاد یک مرکز فرهنگی در کنار سالن کنسرت وجود داشته باشد. قرار است یک مترو جدید در زیر پائین ترین سطح سالن کنسرت 125 پایی اجرا شود و ممکن است آکوستیک فضای عملکرد شناخته شده بین المللی را مختل کند.

برای خواندن مطالب مربوط به معماري مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری ایرانی مدرن ، اصول معماری مدرن

منبع:ARCHDAILY