خانه ویسنهوف سیدلانگ 14 و 15

کاربری: مسکونی

معمار: لوکوربوزیه

مکان: اشتوتگارت، آلمان

این مقاله در اصل در ۲۶ مارس ۲۰۱۴ به چاپ رسید. برای خواندن داستان‌ها در پشت پروژه‌های معماری مشهور، به بخش AD Classics مراجعه کنید. ساختمان دو خانواده شناخته شده به عنوان خانه ۱۴ و ۱۵، که توسط سبک بین‌المللی طراحی شده است، کار کوربوزیه در اشتوتگارت به عنوان نمونه حیاتی در توسعه و تحقق هویت معماری معمار سویسی اجرا می‌شود که در معماری قرن بیستم انقلابی ایجاد خواهد کرد.

پس از جنگ جهانی اول، شرایط اقتصادی به این معنا بود که ریخت‌وپاش معماری دیگر واقع‌بینانه نیست. پاسخ، دویچر ورکبوند، یک انجمن آلمانی از هنرمندان، طراحان و معماران، به معماران برجسته مانند والتر گروپیوس، پیتر بهرنس و لو کوربوزیه مأمور شد تا معماری جدید داخلی مدرنیته را به نمایش بگذارند. تکمیل املاک وایسنهاف نشانگر آغاز نمایشگاه Die Wohnung (خانه) سال 1927 خواهد بود و به مشتریان امکان می‌دهد تا شخصاً چشم انداز جدیدی از جامعه را از طریق معماری مبتنی بر ایده آل‌های کاهش هزینه ها، ساده سازی خانه داری و بهبود شرایط زندگی تجربه کنند. لودویگ میس وان دره روه، که هماهنگی توسعه را بر عهده داشت، تشخیص داد که نمایشگاهی از معماری مدرن بدون مشارکت لو کوربوزیه، که به دلیل انتشار ایده‌های خود در معماری بسیار مؤثر بوده، فاقد اعتبار است. نورو میس، که چهار طرح از خانه خود را در ساخت و ساز کمک کرده است، در 5 اکتبر 1926 به لو کوربوزیه نوشت و از وی و پسر عموی خود پیر ژانترت دعوت کرد تا دو خانه جدا شده را برای خانواده‌های تحصیل کرده و طبقه متوسط ​​طراحی کنند.

لو کوربوزیه و جنارت مانند تمامی معماران دیگر، دستورالعملهای شماتیک برای مکان، اندازه، بودجه و برنامه برای هر خانه داده شد. معماران مستقر در پاریس، که مشغول تهیه پیشنهاد خود برای لیگ ملل بودند، در طی مراحل طراحی و ساخت، تقریباً هر زمان را در اشتوتگارت گذراندند، سرانجام آلفرد راث، یکی از دو کارمندشان، را به عنوان یک معمار مقیم به سایت پروژه فرستاد. . کمیته از پیشنهادات اولیه طراحی ناامید شد علاوه بر اضافه هزینه‌ها و نقض کد، پیشنهادها به طور کلی بیشتر از آنچه کمیته در نظر داشت بود. با توجه به نگرانی‌های مربوط به بودجه و درخواست کمیته مبنی بر کاهش سطح زیربنایی طراحی آنها توسط 30-40٪، لو کوربوزیه و جنارت پیشنهاد کردند که یکی از دو خانه خود را مجدداً طراحی کنند و آن را به دو خانه مسکونی کوچکتر تبدیل کنند که همان ردپای را اشغال کند. خانه مجرد اصلی. این دو خانه پیوست به خانه‌های 14 و 15 معروف شدند. دویچر ورکبوند از اقامتگاه‌های کوچکتر قدردانی کرد، اما، هنوز راضی نیست، تلاش کرد تا معماران را متقاعد کند که تنها یک واحد لازم است. با این حال لو کوربوزیه حاضر به مذاکره نبود. لو کوربوزیه از انعطاف پذیری کمتری نسبت به همتایان آلمانی خود، نسبت به سایر معماران قدرت بیشتری دارد، زیرا میس نگران این بود که لو کوربوزیه در صورت محدودیت بیش از حد از این پروژه خارج شود.

هر دو ساختار از بتون مسلح برای تجسم ویژگی‌های مانیفست پنج  استفاده کردند: تیر پایه‌ها (استفاده از ستون‌ها برای بلند کردن ساختمان بالای سطح زمین)، باغ سقفی، برنامه آزاد، پنجره بلند و نمای آزاد. یک نوآوری کلیدی در ساختمان، فضای زندگی باز بود که می‌توانست به چند قسمت خواب با پارتیشن‌های تاشوتقسیم شود، به همین ترتیب، تخت‌ها از گنجه‌های بزرگ ساخته می‌شدند. برای این نمایشگاه، این حقیقت که دو واحد با طرح‌های مشابه وجود دارد این فرصت را نشان می‌دهد که یک فضای زنده برای استفاده روزمره و دیگر فضای زندگی برای استفاده شبانه ایجاد کنند.

سه طبقه شامل ساختار دو خانواده است. طرح بندی هر دو واحد تقریباً متقارن هستند و هر کدام توسط یک پلکان بیرونی مرکزی استفاده می‌شود. یکی از آن‌ها در سطح پایین‌تر از جرم پشتیبانی تیرپایه وارد می‌شود. داخل یک لابی ورودی با رختکن، اتاق کوره، انبار زغال سنگ، اتاق رختشویی، اتاق خدمتکار و انبار است. سطح بعدی داستان زندگی اولیه است. در اینجا، یک فضای غذاخوری در پشت پله ها، و یک آشپزخانه و حمام در حاشیه دور وجود دارد. پر کردن قسمت اعظم این طرح، فضای زندگی بزرگ و انعطاف پذیر و با انعطاف پذیر است و از مقدار زیادی نور روز از باند بلند پنجره‌ها در امتداد نما جلو استفاده می‌کند. سطح سقف دارای یک باغ در فضای باز و تراس حمام آفتاب است. قابل توجه كتابخانه و مطالعه در پله‌ها پنهان است. محل قرارگیری این اتاق به این معنی بود که ساکنان می‌توانند تا اواخر شب کار کنند بدون اینکه مزاحم دیگران در طبقه زیر شوند.

از ۲۱ ساختار طراحی شده توسط ۱۷ معمار، خانه‌های ۱۴ و ۱۵ بیش‌ترین علاقه را به خود جلب کردند و هر دو انتقادات مثبت و منفی را دریافت کردند. در حالی که معماران توانستند یک مدل واقعاً مترقی از زندگی خانوادگی ایجاد کنند، بسیاری از منتقدان می‌دانستند که جزئیات غیر عملی وجود دارد. مانند راهروی به خصوص ۲۷.۵ اینچ بر سر داستان زنده، ناخوشایند و ناراحت‌کننده در نظر گرفته شد. علاوه بر این، اتاق مستخدمه آنقدر کوچک بود که غیرقابل استفاده تلقی می‌شد، مشکلی که در بسیاری از خانه‌های دیگر رخ داد. در طی این نمایشگاه، ارنامیر، مشاور اقتصاد خانه و طراحی آشپزخانه احساس کرد که کار لو کوربوزیه و جینرت بدترین املاک است، با ناامید کننده از این سؤال، “این منظورش از معماری مهندس چیست؟” انتقادات دیگر عمومی تر بود، و نشان می‌دهد که پنجره‌های بزرگ برای آب و هوای مدیترانه مناسب تر از اشتوتگارت بودند. در نتیجه جنگ جهانی دوم، ویسنهاف-سودلونگ فروپاشی کرد. اما امروز، پس از تلاشهای مرمت گسترده، این سازه‌ها به عنوان آثار تاریخی محافظت می‌شوند. خانه‌های 14 و 15 بطور اختصاصی به یک موزه عمومی تبدیل شده اند که بازدید کنندگان می‌توانند درمورد ساخت و ساز و مشاهده فضای داخلی آن بنا که ساخته شده است.

لوکوربوزیه که با همان دقت و منطق ماشین‌ها و هواپیماها طراحی می‌کرد، پیش‌بینی کرد که یک ماشین واقعی برای زندگی وجود دارد. خانه‌های ۱۴ و ۱۵ این اصل را به حد افراط نشان می‌دهند و آنچه را که بسیاری از آن‌ها کارایی و عملگرایی را تا حد امکان پذیر می‌دانند تولید می‌کنند.

منبع: archdaily