نام : دروازه قرآن
مکان : شیراز
قدمت : زندیه – پهلوی
سبک : اصفهانی
کاربری : ارتباطی – امنیتی
شیراز در گذشته شش دروازه داشت که نام آنها عبارتند از: دروازه قرآن، دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه‌داعی‌الی‌اله.
معروف ترین و زیباترین دروازه ی به جا مانده دروازه قرآن است. دروازه قران شیراز برای اولین بار در زمان « عضدالدوله دیلمی» ایجاد شد و قرآن در آن قرار داده شد، به طوری که مسافران را با دعا راهی سفر می شدند.
معماری دروازه قرآن شیراز
در دوران زندیه، یک اتاق در بالای دروازه اضافه شد و دو جلد قرآن نفیس بر آن گذاشت.
قرآنهایی که در دوران زندیه ساخته شده اند به عنوان قرآن “هفده من” شناخته می شوند. دروازه قران در دوران مختلف تخریب شده و بازسازی شده است.
این دروازه برای مردم در گذشته اهمیت داشت، مردم در روزهای اول ماه از شهر خارج شدند و دوباره به شهر از زیر دروازه وارد و به برکت قرآن راهی سفر می شدند.
برای خواندن مطالب مربوط به معماری ایرانی لینک روبرو را کلیک کنید: اصول معماری ایرانی
در سال ۱۳۱۵، بنای کهن دروازه شیراز، به دست شهردار وقت تخریب شد و در سال ۱۳۲۸ دروازه جدیدی در نزدیکی بنای دروازه قدیمی ساخته شد.
دروازه جدید تفاوت‌هایی با دروازه کهن داشت، این دروازه ابعادی بزرگتر داشت و شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک در دو طرف دروازه، می‌شد.
در بنای قدیمی و کهن این دروازه جدید آیاتی از قرآن به خط ثلث نوشته‌شده است.آیه ۹ سوره اسرا و بر پیشانی جنوبی و به سمت شهر شیراز، آیه ۸۸ سوره اسرا، در گوشه غربی طاق هم آیه ۹ سوره حجر نوشته‌شده است.
در کنار این دروازه کهن قبر خواجوی کرمانی در نزدیکی آنها هتل بزرگ شیراز واقع‌شده است. بالاتر از مقبره خواجوی کرمانی، سه غار وجود دارد که یکی از آنها محل خلوت کردن عرفا و زاهدان به خدا بوده است. غار بعدی، دهانه‌ای بلند با طاق ضربی دارد و قبر خواجه عمادالدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو، قرار دارد. در گذشته دروازه قران بر سر راه ورودی به شیراز قرارداشت ولی پس از مرمت‌های اخیر جاده ورودی به شیراز را برای آسیب نرسیدن به آن در کنار این اثر تاریخی قرار دادند.
برای خواندن مطالب مربوط به معماري ايراني لینک روبرو را کلیک کنید: ویژگی معماری ایرانی ، نور در معماری ایرانی
