زاها حدید

زاها حدید زاده ۳۱ اکتبر ۱۹۵۰ معمار برجسته عراقی-بریتانیایی در سبک واسازی بود. زاها حدید مدرک ریاضیات خود را از دانشگاه آمریکایی بیروت اخذ کرد و سپس برای تحصیل در مدرسه معماری لندن(AA) راهی لندن شد. او بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه با استاد خویش رم کولهاس در دفتر معماری او.ام.ای به کار مشغول شد.وی در سال ۲۰۰۴ به عنوان برنده ی جایزه ی معماری پریتزکر ، مهم ترین جایزه ی جهان در زمینه ی معماری، انتخاب گردید.

برای خواندن مطالب مربوط به معماری مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری مدرن پل

بیوگرافی زاها حدید

زاها حدید نخستین زنی بود که طی ۲۸ سال برگزاری جایزه ی پریتزکر، موفق به دریافت این جایزه ی بین اللملی شد. نخستین قدم بزرگ شغلی زاها، برنده شدن سفارشی بود که از سوی رالف فلبام، تولید کننده مبلمان و سرمایه گذار به وی پیشنهاد شد. سفارش او طرح یک ایستگاه آتش نشانی در کارخانه ی ویترا درآلمان بود. ایستگاه آتش نشانی ویترا ، ترکیبی چشمگیر از صفحات بتنی تیز، بی قاعده و پیش آمده است. آثار زاها حدید براساس تکنیک های پیشرفته مهندسی طراحی شده است و اغلب از فرم های ارگانیک مثل فرم های بدنه حیوانات و پرندگان الهام گرفته شده است. فضاهای به اجرا در آمده از طرح عایی که حدید ارائه نموده است، از شخصیت بغرنج و روشن فکرانه ی او سرچشمه گرفته اند. او با رفتار کاملا آزاد و تصمیم بزرگ منشانه اش، به کشفی بسیار دقیق در جنبش معماری مدرن نائل آمده است که محصولی تحقیقی عمیق در آشکار نمودن انگیزش ها و شاخص های شخصیت ها یا لحظاتی است که با خلاقیت او ساز گارند. زاحا حدید، در روز ۳۱ مارس ۲۰۱۶ در بیمارستانی در میامی آمریکا، در پی حمله قلبی در گذشت.

حدید معماری است که پیوسته مرزهای معماری و طراحی شهری را گسترش می دهد. او در کارهایش با بهره گیری از مفاهیم فضایی جدیدی که تقویت کننده مناظر شهری موجود هستند، زیبایی شناسی نظری ای را پیگیری و تجربه می کند که تمام زمینه های طراحی از طراحی شهری تا طراحی داخلی و مبلمان را در بر می گیرد. با اینکه شهرت زاها حدید بیشتر به خاطر اصلی ترین کارهای ساخته شده اش می باشد، اما علایق و دل مشغولی های عمده او مستلزم اشتغال همزمان وی به فعالیت حرفه ای ، تدریس و پژوهش است. حدید اساس معماری را در نحوه فکر کردن به آن می داند.

برای خواندن مطالب مربوط به معماري مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری مدرن داخلی ، معماری مدرن در اروپا

مرکز حیدر علی اوف

سبک های حدید و خط فکری وی

سبک بیونیک

سبک دیکانستراکشن

سبک فولدینگ

حدید در مورد سبک کارش اینگونه می گوید: وقتی با سرعت از فرامرزهای قلمروی افقی می گذریم این امکان را پیدا می کنیم که فضا و ایده هایی را که به فضا مربوط می شوند، بشناسیم و آن وقتحرکت و انعطاف پذیری نقش مهمی پیدا می کند. حدید حرکت وانعطاف پذیری را در طرح هایش امری مهم بیان می کند و ما می دانیم که انعطاف پذیری از ریشه های مه خلاقیت است.

به اعتقاد حدید همراه با پیشرفت تکنولوژی ، معماری هم حرکت می کند. پیشرفت تکنولوژی باعث ایجاد حرکت (به جای سکون) در معماری می شود، چنانکه دیوارهای بنا متحرک می شوند و دیگر هیچ قانون ثابتی برای قرارگیری حمام در جای خاصی از خانه وجود ندارد. برای حدید این نکته حائز اهمیت است که مخاطبش همه ی قشر ها باشند و نه فقط نخبگان جامعه. از این رو ، هدف او ساختن ساختمان های اجتماعی است که از طریق آنها بتواند هیجان و چالش را به زندگی مردم عادی وارد کند.

او همچنین این سنت را که در ساختمان فقط از زاوایای ۹۰ درجه استفاده شود کنار گذاشت و در پی ساخت دیوارهای غیر عمودی، به طراحی مبلمان و وسایلی برای این فضاهای ناصاف و سیال با زوایای نا متعارف ( با دید معمارانه) پرداخت. از دیگر افکار وی ارتباط بین ساختمان و محیط وبین ساختمان و ساکنین در افکار حدید تنیده می شد واین موضوع با توجه به محبوبیت روز افزون وی در میانه همه ودرخواست های زیادی که به شرکت او گسیل می شد از اهمیت بیشتری برخوردار بود.

ویژگی های طرح های حدید :

حدید در فرم از اشکال زاویه دار به شکل اندام جانوران رسید، فرم هایی که عکسشان جالب و اجرایشان دشوار است. حدید استعداد بسیار خوبی در خلق شکل های تازه دارد، اما با فناوری که بتواند اشکال جسورانه ی او را به واقعیت تبدیل کند، چندان اهمیتی نمی دهد. حدید اساس معماری را در نحوه ی فکر کردن به آن می داند. طرح های بدیع و پیچیده ی او برای ایجاد فضاهای معماری سال ها با تحسینی توام با تردید بوده است، ام امروزه دنیا آمادگی بیشتری برای پذیرش و ایجاد بناهای پیچیده ی او دارد. در آثارش نوعی تنش و نا آرامی دیده می شود، روی کاغذ چشمگیر و مهیج است اما تصور اینکه وقتی ساخته شود و فرم ثابت و مشخصی بگیرد، به چه صورت در می آید، دشوار است. او مبانی ویژه ای برای طراحی های خود در نظر می گیرد که رهنمون خلاقیت او در آثارش است. عمده ی این مبانی عبارتند از: توجه به توپوگرافی زمین، توجه به شهر و به تداوم جریان آن در داخل بنا ، میدان های نیرو و شریان های حرکتی.

حدید در واقع ایده های طراحی خود را از زمین های مصنوعی و سایت طبیعی یا مصنوعی بنا و همجواری آن می گیرد و با تاکید بر نیروهای بالقوه ، آن ها را به فعل در می آورد. نقطه ی شروع در کارهای وی اغلب به تجربه کانسپت ها و جلوه های فضایی به خوبی اینکه چگونه چشم انداز هر دو فضای داخلی و خارجی از طریق طراحی و معماری می تواند مهیج شود و گسترش یابد، برمیگردد. او در ساختمان هایی می سازد که گرچه هر یک چون جواهری مجزا و تنها در حال درخشش هستند، اما همگی به یکدیگر و فضای اطراف شهری شان نیز متصل و مرتبط اند. ایرادی که او به بیشتر شهر های بزرگ وا می داند، عدم سرمایه گذاری برای ( عمومی سازی) است، به این معنا که افراد فقیر و ثروت مند نمی توانند در کنار هم زندگی کنند . در گذشته فضاهای عمومی به صورت زیرزمینی گسترش می یافت و امروزه این گسترش در ارتفاع رخ می دهد و در واقع همین رشد عمودی مانع از تعامل سازه ها در بستر یک شهر است. از این رو ، هر یک از سازه های حدید سعی در ایجاد تعامل و ارتباط با فضا و طبیعت اطراف خود دارند. برای او هر ساختمانی جزئی از یک محیط شهری به حساب می آید که در نهایت قرار است تمامی آن ها با هم ترکیبی متناسب داشته باشند.