موزه دیانگ

کاربری: موزه

سان فرانسیسکو، ایالات متحده

معماران: هرزوگ و دی میرون

مساحت: 27220.4 فوت مربع

سال: 2005

برای خواندن مطالب مربوط به معماری مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری مدرن ایرانی

توضیحات متن توسط معماران ارائه شده است. ام. اچ. دی یانگ موزه یادبود جووان که توسط هرزوگ و دی میرون ساخته شده بازسازی بسیار خوبی از بنایی است که دیگر وجود ندارد. موزه اصلی، که در سال 1895 افتتاح شد، الهام گرفته از نمایشگاه ساخته شده در نمایشگاه کلمبیایی جهان شیکاگو بود که سال گذشته با نام نمایشگاه بین المللی نیم زمستانی کالیفرنیا در سال 1894 شناخته می شد. این موزه در واقع در شهر آفتابی سان فرانسیسکو کالیفرنیا، سابقاً به عنوان یکی از روزنامه های شهر ام.اچ. دی یانگ نامگذاری شده است. این موزه قدیمی یک سازه حجیم بود که تزئینات بتونی داشت، که با ریزش ساختمان شروع شد و این روند خطرناک شد و نهایتا در سال 1949 منجر به نابودی آنها شد. هرچند این ساختمان در سال 1989 در اثر زلزله لوما پریتا کاملاً تخریب شد.

بر خلاف موزه قدیمی، طرح جدید موزه دیانگ عبارت است از یک بنای برجسته جسورانه که به اندازه همان هنر درون آن، خودش بخشی از این نمایشگاه محسوب میشود. تجربه بازدید کننده از خارج از موزه آغاز می شود. این منظره به منظور ایجاد محیطی دلپذیر و کاربردی طراحی شده است که به بازدید کنندگان امکان این را می دهد تا از اقلیم استقبال کننده کالیفرنیا لذت ببرند. از ویژگی های خاص این بنا می توان به بوستان مجسمه سازی برای عموم، تراس در زیر یک سقف کنافی و بوستانی برای کودکان اشاره کرد. بقیه طراحی منظر بر ایجاد پیوندی بین ساختمان و محیط اطراف آن از طریق عناصر تاریخی از روی موزه اصلی د یانگ است که شامل نخلهای اصیل به همراه استخر جادو و سازه های ابوالهال است که از زمان افتتاح موزه قرن نوزدهم پابرجاست.

هرتزوگ و دو میرون که به دلیل تجربه علمی خود در زمینه طراحی با مواد در طراحی سرشناس شده اند، در سازمان مدرنی که اجازه می دهد آثار باستانی باقی بمانند، مشارکت میکنند، با موفقیت در موزه کار می کنند، و بنای تاریخی در منطقه خودش درست مانند موزه اصلی است. انتخاب مواد طبیعی، مانند مس، چوب، سنگ، سنگ، و شیشه اجازه می دهد تا این طرح پاره ای از زمینی که اشغال می کند دیده شود. طراحی منظره شامل مسیری است که به چهار ورودی موزه منتهی می شود و بازدید کنندگان از هر طرف ساختمان امکان ورود دارند. در داخل، کفپوش چوبی فضایی گرم ایجاد می کند که بازدید کنندگان را از اتاقی به اتاق دیگر سوق می دهد. قاب پنجره های بزرگ به طور مداوم محیط بیرونی خود را به دوستداران هنر یاد آوری میشوند و مرز درون و بیرون را محو می کنند.

 از همه جالب تر، انتخاب بیرونی موزه دیانگ بود. هرتزوگ و دو میرون عمداً نمای مس را انتخاب کردند که به دلیل اکسیداسیون به آرامی سبز می شود و بنابراین در محیط طبیعی اش محو می شود. این نما نیز دارای بافت در نظر گرفته شده است تا نشاندهنده بافت دار کردن نور از طریق یک درخت باشد.

برای خواندن مطالب مربوط به معماري مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری پست مدرن ، معماران مدرن

سرانجام، این طرح به یک بنای تاریخی در نیم چهر شهر تبدیل می شود با ارتفاع 144 پا بلندی و برجی که از زمین تا آسمان پیچ می خورد، و با شبکه ای که در خیابان های محلات اطراف ایجاد شده است، هم ردیف می شود. در بالا یک طبقه مشاهده مناظر محیط خلیج را نشان می دهد. پیچش دراماتیک برج در مرکز خودش، بیان جسورانه ای هم از نزدیک و هم از فاصله دور است، و مشخص کردن یک بنای تاریخی امروزی است که تاریخ برای طراحی و نمایش آن افتخار می کند.

منبع:archdaily