موزه کنفلوآنس

کاربری: موزه

لیون، فرانسه

معماران: چوپ هیملبائو

مساحت: ۴۶۴۷۶0 متر مربع

سال: ۲۰۱۴

توضیحات متن توسط معماران ارائه شده است. پس از رقابت بین‌المللی سال ۲۰۰۱ برای یک موزه تاریخ طبیعی در لیون، موزه به عنوان یک رسانه برای انتقال دانش و نه به عنوان یک نمایشگاه محصولات پیش‌بینی شده بود.

ساختمان موزه در یک شبه‌جزیره واقع شده است که ۱۰۰ سال پیش به طور مصنوعی گسترش‌یافته است و در محل تلاقی رودخانه‌های روان و سائون   واقع شده است واقع شده است. حتی با اینکه مشخص بود که این سایت (۵۳۶ – متر بلندی باید به طور ایمن به داخل زمین هدایت شود) دشوار بود اما این مکان برای طراحی شهری بسیار مهم خواهد بود. این ساختمان باید به عنوان یک راهنمای متمایز و ورودی بازدیدکنندگان از جنوب و همچنین نقطه شروع برای توسعه شهری باشد.

برای ساخت موزه دانش، یک شکل جدید پیچیده باید به عنوان یک دروازه نمادین ایجاد شود. ساختمانی که واقعاً برجسته است تنها می‌تواند از طریق اشکال ناشی از هندسه جدید باشد. این امر برای این مفهوم حائز اهمیت بود که جریان بازدید کنندگان از شهر به کنفلوآنس نباید توسط یک ساختمان متوقف شود. بنابراین ایده ایجاد یک ساختمان ساده عمومی با قابلیت عبور و مرور بود که فقط در قسمتهای پشتی شناور باشد تا بتواند یک فضای عمومی را در زیر ایجاد کند. اساساً ساختمان شامل سه بخش است. بر یک پایه بلند (به دلیل آب‌های زیرزمینی بالا)، دو سالن کنفرانس (به ترتیب ۳۲۷ و ۱۲۲ نفر) و فضاهای کاری که برای اهداف آموزشی مدارس اطراف مورد استفاده قرار خواهند گرفت، در کناره‌ها انبار و کارگاه برای تولید نمایشگاه‌ها قرار خواهد گرفت.

ساختمان ورودی، به اصطلاح کریستال، آشکارا قابل‌ عبور است و دسترسی عمودی به فضاهای نمایشگاه دارد. Espace liant (مسیر اتصال)، یک مسیر اتصال در دسترس با پله برقی، یک پلکان و یک شیب مارپیچ است. چپ و راست این مسیر، سالن‌های نمایشگاه انفرادی و در پایان یک دید از تلاقی دو رودخانه، یعنی Pointe du Confluent است. ساختار فولادی که به عنوان ساخت پل تصور می‌شد، امکان توسعه تمامی سالن‌های نمایشگاه را بدون پشتیبانی فراهم کرد. اتاق‌های اداری در بالای فضاهای نمایشگاه قرار دارند.

در میدان زیر این بخش بسیار بزرگ و تقریباً مولفه پرواز – نمایشگاه‌ها بطور گسترده در بخش‌هایی معلق هستند – الگوی موج روشن سطح یک دریاچه کوچک در زیر ساختمان انعکاس می‌یابد. یک میخانه بر طبیعت عمومی این مکان تاکید می‌کند. یک کافه که به راحتی در دسترس قرار دارد، در طبقه بالا قرار دارد.

در ورودی ساختمان، یک یک سازه قطره ای به عنوان ساختار پشتیبان عمل می‌کند. شکل آن از جریان آشفته ایجاد شده توسط تلاقی دو جریان ایجاد شد. این جاذبه باعث کاهش وزن کل ساختار فولاد در ورودی توسط یک سوم می‌شود.

منبع:archdaily