مناره یا میل خسروگرد

مکان بنا: سبزوار

 سبک / دوره ساخت: رازی – سلجوقیان

 معمار: به دستور تاج الدوله ابوالقاسم بن سعید

مرمت: مناره خسروگرد براساس نوشته های سیاحان در طی قرون گذشته مرمت شده، از آن جمله در سال ۱۱۳۵ ه.ق به دستور نادرشاه و سال ۱۳۰۰ ه.ق به دستور ناصر الدین شاه، همچنین در دوره پهلوی دوم مرمت شده است. آخرین مرمت در دوره جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۷۵ است که عایق بندی بام سکو و پایه میل مرمت گردیده است.

کاربری: میل(برای راهنمایی مسافران)

 ارتفاع ساختمان: ۳۸ متر

تشریح بنا:

معماری این مناره سازه ای آجری و مرتفع می باشد که  دارای سه جزء (پایه ، بدنه و راس) است ، که پایه آن مستطیل شکل و محاط در یک سازه آجری نیم هشت بوده و در پخی های این هشت ضلعی چهار حجره اتاق مانند تعبیه شده است.

 بدنه میل مدور و قطر آن از سطح قاعده به سمت راس کم می شود، بر روی بدنه تزئینات آجری با آرایه های لوزی نیم بیضی نقش بسته و دور تا دور  آن منقش به رشته کتیبه کوفی و اطراف آن با آجر کاری تذهیب شده است. راس این میل بر روی تونگان یا نعلبکی قرار دارد که بدنه آن دارای تزئینات آجر کاری موسوم به مئاندر (دارای پیچ و خم )می باشد.

تنها بنای قدیمی شهرستان سبزوار که مراحل سفت کاری و نازک کاری آن همزمان اجرا شده میل خسروگرد است.