کارخانه و موزه طراحی ویترا Vitra 

معماری : فرانک گری

محل: ویل ام راین، آلمان

مراجع: موزه طراحی Vitra، Paul Heyer

سال ساخت پروژه: 1989

بنیاد خصوصی و مستقل، موزه ویترا در سال 1989 توسط Rolf Fehlbaum مدیر عامل شرکت مبلمان ویترا تاسیس شد. مدیران موزه، توجه خاصی به مبلمان و طراحی داخلی داشتند، موزه آثاری از چارلز و ری ایمز، جورج نلسون، آلوار آلتو، ورنر پانتون، دیتر رامس، ریچارد هاتون و مایکا تونت را نمایش می‌دهد. این موزه مدرن مجموعه ای از مبلمان‌ های طراحی شده توسط هنرمندان را نگهداری می‌کند. در کنار بنای این موزه، گری همچنین یک سالن تولید با سیمایی کارکردگراتر و یک سازه‌ی ورودی برای کارخانه‌ مجاور ویترا طراحی نمود.

معماری مدرنی که برای این مجموعه طراحی شد، اولین ساختمان فرانک گری در اروپا بود. موزه از مجموعه شخصی Rolf Fehlbaum ، سالن تولید و ورودی مجموعه برای کارخانه ویترا تشکیل شده است.

به راحتی سبک معماری فرانک گری قابل تشخیص است، ساختمان تندیس‌وار و ساختارشکنانه‌ای که کمی متفاوت از طراحی‌های معمول فرانک گری می‌باشد. در این بنا وی مصالحش را به گچ سفید و آلیاژ تیتانیوم روی محدود کرد. همانطور که معمار ساختمان گفت: ” در زمانی که اسکیس می‌زنم، عاشق حداکثر شکل دهی به فرم هستم و هرگز برای من رخ نداده که بعدا و در حین ساختن بنا، به آن فرم خاص برسم، اولین کاری اینچنینی که از طرحم ساخته شد موزه ویترا در آلمان است.”

موزه ویترا در دو طبقه و تنها با 8000 فوت مربع مساحت، یکی از بزرگترین مجموعه مبلمان‌ها در جهان است، با اشیایی از زمان‌های گذشته و آثار دوره‌های آغاز قرن نوزدهم، تا دوره مدرن در موزه نگهداری می‌شود. با ترکیب عملکردی برج‌ها، رمپ‌ها، مکعب‌ها، حجم ساختمان به کمک روشنایی و الزمات برنامه‌ریزی فضایی تعیین شد. منبع اصلی دریافت نور ساختمان از پنجره‌های مرکزی و سقفی است که از بیرون قابل رویت هستند. یکی از برجستگی‌ های منحنی و مورب حجم بیرونی سازه‌ایست که پلکان را در خود جای داده است. بدین گونه، فرم‌های تاثیر گذار بیرونی ساختمان بیانگر عملکردشان هستند و ساختمان پیچیده یک موزه را شکل دادند.

در انتهای قسمت پشت ساختمان موزه، سالن کارخانه با ساختمان مجاور اثر نیکلاس گریمشاو ، از نظر اندازه و ارتفاع هماهنگ است. ارتباط فرمالی در برج‌ها و رمپ‌های موزه می‌توان یافت. در واقع آنها بین مناطق تولید، نمایشگاه، تست‌های آزمایشگاهی، کافه تریا، اتاق چند منظوره و ادارات ارتباط برقرار می‌کنند.

در جریان گسترش این مجموعه، معماران درگیر پروژه، به دنبال خلق ساختمان‌هایی بودند که همزمان متناسب با ساختمان‌های مسکونی اطراف و منظر طبیعی مرزهای سه گانه اش (‌سویس، آلمان و فرانسه‌) و البته، نتیجه پایانی مجموعه‌ای با ساخت و سازی هدفمند باشد. اثر معماری و کیفیتی باور نکردنی که مجموعه ویترا را به جاذبه‌ای برای علاقمندان معماری از سراسر دنیا تبدیل کند.

Paul Heyer، منتقد معماری، ادراک و حس بازدیدکنندگان از موزه را اینگونه بیان می‌کند: چرخش تغییر مداوم فرم‌های سفید در خارج بنا، که به ظاهر ارتباط آشکاری با دیگر فرم‌ها ندارد، و فضاهایی داخلی با تاثیر متقابل قدرتمند و پویایی به نوبه خود بیانگر پیچش های بیرون بنا است. به عنوان یک کلیت، فرم ساختمان نمایش منسجمی از در هم پیچیدن فرم‌ها است…”

در موزه طراحی ویترا، گری، موفق به ترکیب دو گونه اساسا متفاوت معماری موزه شد. از یک طرف این ساختمان تفسیری غیر منتظره از ” مکعب سفید ” به منظور فراهم کردن بافتی خالص برای ارایه نمایشگاه‌ها است و از سوی دیگر، بنا در غالب فرم مجسمه گونه و معمارانه ای، تصویر نگاری می باشد که به موزه کمک می‌کند تا اعتباری جهانی به دست آورد .

منبع:

pooyano.com-archdaily

www.eniac-modern.org