لو کوربوزیه توسط رئیس انجمن صاحبان کارخانه مأمور شد تا دفتر مرکزی این سازمان را در احمدآباد، شهری که از لحاظ تاریخی در تجارت پارچه هند فعال است، طراحی کند. این ساختمان یک مانیفست فیزیکی است که پیشنهاد لوکوربوزیه برای معماری مدرن هند را نشان می‌دهد. در سال 1954 ساخته شده است، ساختمان انجمن صاحبان کارخانه اولین از چهار کمیسیون تکمیل شده در احمدآباد در نظر گرفته شده است.
از آنجا که لو کوربوزیه عمدتاً در محیط‌های گرم شروع به کار کرد، وی در پاسخ به بافت‌های اقلیمی و فرهنگی مجموعه ای از دستگاه‌های معماری را توسعه داد. او از معماری بکر هند استفاده کرد و از افشای عمیق، طاق‌های بزرگ، صفحه‌های سایه دار و تالارهای بزرگ و ستونی استفاده کرد. وی افتاب شکن را به منظور جلوگیری از نفوذ آفتاب به نما، معرفی کرد و از اینها در بسیاری از پروژه‌های بعدی خود در ترکیب با نما‌های ضخیم و بتن ناتمام استفاده کرد. احاطه شده توسط فضای آزاد کافی، ساختمان انجمن صاحبان کارخانه مجبور نشده است با یک پارچه شهری موجود مقابله کند و به معمار اجازه می‌دهد زیبایی زیبایی کاملاً مدرن را پیشنهاد کند.
این بنا بین جاده اشرام از غرب و رودخانه سبرماتی در شرق قرار دارد. دیوارهای جانبی، به سمت شمال و جنوب، تقریباً خالی بوده و با سنگی خشن با نمای بیرونی آجری روبرو شده اند. جنس آفتاب شکن در نمای غربی به صورت مورب جهت جلوگیری از مشاهده خیابان از خیابان و در حالی که اجازه ورود هوا و نور غیرمستقیم خورشید را به داخل فضا می‌دهد، مبهم است. گیاهان از نمای متخلخل می‌ریزند، بتن در معرض را فعال می‌کنند و باغ سقف را تکمیل می‌کنند. در قسمت پشتی ساختمان، افتاب شکن به صورت عمود بر نما قرار گرفته است و به این ترتیب اجازه می‌دهد تا نسیم از رودخانه از محیط پیرامون سایه دار بگذرد. در اینجا، لو کوربوزیه دهانه‌هایی را برای قاب کردن نمای رودخانه در زیر طراحی کرده است.
وی گفت: “وضعیت ساختمان در باغی که حاکم بر رودخانه است، منظره ای از لباسهای پارچه ای را که در حال شستشو و خشک کردن مواد پنبه ای خود در بستر ماسه در شرکت ماسوره، گاو، گاومیش، و الاغهایی هستند که نصف غوطه ور در آب هستند، فراهم می‌کند. چنین پانوراما یک دعوت بود … برای نمایش چیدمان از هر طبقه ساختمان. لوکوربوزیه
درست بعد از Unité de Habitat، ساختمان انجمن صاحبان کارخانه صاحب تغییر در سبک معماری لوکوربوزیه شد و ترکیبی از استحکام تکراری ویلا ساووی با اشکال خمیده را نشان داد. این نما از پره‌های ساختاری مطابق آنچه در پنج نکته لوکوربوزیه شرح داده شده است، مستقل است، اما از کارهای قبلی خود در این زمینه که به طور کامل به زمین امتداد دارد، جدا می‌شود و ستون‌های استوانه ای را از منظر نمایش می‌دهد. طرح و شبکه مستطیلی در قسمت بیرونی ساختمان بر خلاف فضاهای داخلی، که با حجم محدب و مقعر مشخص می‌شوند، بیان شده است. همزمان با حرکت در فضای بینابینی، تقاطع هواپیماهای منحنی و ارتوگونال تجربه ای از فشرده سازی و رهاسازی را ایجاد می‌کند. یک اتاق کنفرانس محصور شده توسط یک دیوار آجری خمیده و آجری که در روکش چوب قرار دارد، از داستان دوم تا سطح سقف امتداد دارد. سقف خمیده آن منعکس کننده نوری است که از پنجره شکاف وارد می‌شود و استخر منعکس کننده ای را در بالا نگه می‌دارد، که لو کوربوزیه امیدوار بود از آن به عنوان مخزن سقف استفاده کند.
گردش به صورت یک تفرجگاه طراحی شده است که از ابتدا با یک سطح شیب دار از پارکینگ تا یک خالی سه طبقه در مرکز حجمی ساختمان شروع می‌شود. با بالا رفتن از سطح شیب دار، این نمای به داخل آفتاب شکن نفوذ می‌کند و بصری نمای را باز می‌کند. هسته پله فراتر از دهلیز مرکزی و نمای اصلی، به درون عناصر در می‌آید.
سوراتام هوتسینگ، که لوربوسییر را به ساختن مقر مأمور کرد، همچنین از وی خواست که یک اقامتگاه خصوصی طراحی کند. سرانجام پس از کمیسیون اصلی هوتسینگ، ویلا شوادان محقق شد. طراحی سازگار با دستورالعمل معماری معمار برای منطقه، با استفاده از دیوارهای عمیق، سوراخ دار، آفتاب شکن و بتن انجام شد. لو کوربوزیه به دلیل تنها ماموریت خود در امریکا، ساختمان انجمن صاحبان کارخانه را در مرکز کارپنتر برای هنرهای تجسمی در کمبریج، ماساچوست ساخت.
