خانه ی آبشار

خانه ی آبشار یکی از بزرگترین هدایای الهی وحاصل تجربه ذهن انسان بر روی کره خاکی است، تا به حال هیچ بنایی تا این اندازه با هماهنگی و هارمونی بیان نشده است، مهمترین نکته در آن حفظ آرامش جنگل و رود وصخره است وهمه اینها بعلاوه ساختار خانه شما را به آرامش و گوش دادن به صداهای گوش نواز دعوت می کنند آن هم نه هر صدایی! بلکه صدای موسیقی آب و آبشار. این خانه راهی است برای رسیدن به آرامش” فقط نگاه بوم شناختی این مدل کارایی دقیق از درختها “Underbrush”بوته ها “جزییات سنگ روی پل و جزییات سنگ بر روی زمین را نشان میدهد. رنگ عالی در آب تکان میخورد و ظاهرا حرکت آبشار این مدل با واقعیت یک اثر هنری میسازد. تنها انتخاب خاص مواد و دید معمارانه است که به کیفیت مدلها کمک میکند، تا موزه مان همواره بهتر شود. ترکیب ساختمان نشان میدهد جزییات ساختاری تحت تراس (بهار خواب) ظاهر معجر دقیق با شیب به سمت پایین و به سمت آب ، پا میگذارد. آشپزخانه منحصر به فردی که به “ورودی اضافه شده از جاده ” Walkway overdrive” و درب خروج متفاوت وکشت کننده های سقف و… تمامی اینها علامت جمع عنصرهای منحصر بفردی دیگر از دیدی معمارانه و همچنین سهم این تکه آموزشی تفریحی، هنری و یکی از نمونه های شاخص معماری اقامتی در بستر طبیعی(جنگلی – کوهستانی) است.

برای خواندن مطالب مربوط به معماری ایرانی لینک روبرو را کلیک کنید: اصول معماری ایرانی

یکی از مهمترین خصوصیت های این بنا هماهنگی آن با محل ساختش میباشد یعنی به جای اینکه یک عنصر اضافی در مکان ساختش باشد طوری ساخته شده است که نظم طبیعت اطرافش را بر هم نزند!!

کف ها و بام های خانه آبشار به طور چشمگیری پیش آمده است. اسکلت خانه به وسیله بتون مسلح اجرا شده است.سطح شناور خانه آبشار طنین انداز جریان مسیل آبشار خواهد بود. ترکیبی مناسب به وسیله عناصر بصری از قبیل پلکان و دودکش با نمایی از سنگ و سطحی زبر صمیمیت یافته اند.هر جزئی از طرح تدائی کننده دید استاد از جعبه ای منفجر شده میباشد. کف ها و سقف ها به صورت مستقلی به سمت خارج گسترش یافته اند. عناصر قائم این جریان به سوی آسمان گسترش داده شده اند و پنجره ها در گوشه های اتاق ملاقات میشوند که همان سرچشمه محدود کردن فرسایش میباشد. استاد در طراحی فضاهای داخلی را در پیوستگی با دنیای خارج قرار داده و فضاها و خانه را در محیط طبیعی اطرافش ذوب کرده است. او اساسا قصد داشت که خانه را در زورق و برگی طلائی به وسیله تقلید از تغییر رنگ برگها بپوشاند تا بدینسان خانه آبشار را به تغییر فصلها و عبور و مرور زمان متصل کند.

خانه آبشار مهمترین خانه ی شخصی طراحی شده توسط فرانک لوید رایت است و در سال ۱۹۳۷ ساخته شده بسیار خوب بیانگر عقیده ی فرانک لوید رایت، مبنی بر یک ساختمان باید جزیی از طبیعتی باشد که در آن واقع شده است) می باشد. این بنای ترکیب شده با منظره ای بی نظیر و شکل یافته از عناصر ساده ای همچون سنگ های طبیعت اطراف،بتون، شیشه و فولاد به طرزی باورنکردنی با محیط خود همخوان شده است. خانه آبشار مصداق بسیار خوب این گفته ی فرانک لوید رایت است که هیچ کس زیبایی خاص یک سایت “موقعیت ساخت بنا را تا موقعی که من بنایی آنجا نسازم درک نمی کند. اگرچه در نگاه اول، صفحات عریض بتونی خانه با طبیعت و درختان اطراف، بیگانه به نظر می رسد؛ ولی با نگاه و توجهی هوشمندانه می توان به انتظام بین خانه و طبیعت که نتیجه ی خلاقیت هنرمندانه ی فرانک لوید رایت است، پی پرد. خانه بر روی آبشار معلق بوده و آب از کنار دیوارهای سنگی آن به پایین می ریزد و خانه که به طرز ماهرانه ای بر روی صخره ی آبشار قرار گرفته، چنان با طبیعت اطراف عجین شده که گویی جزیی از صخره بوده و به صورت ارگانیک، در طول سالیان دراز بوجود آمده است. (مزینی، ۷۰، ۱۳۸۴)

برای خواندن مطالب مربوط به معماري ايراني لینک روبرو را کلیک کنید: المان های معماری ایرانی ، تاریخ معماری ایران

وی نیز در طراحی داخلی سعی کرده است که از مصالح طبیعی استفاده کند. سنگ، چوب … سکنه خانه آبشار به وسیله دریچه ای شیشه ای در کف پذیرائی شاهد طنین جریان آب مسیل آبشار خواهند بود و به وسیله این دریجه شیشه ای کف مسیل را خواهند دید. خانه شان جنگل را پشت در نگاه نخواهد داشت آنها تنه درختها را بوسیله برشهایی در تراس و کشت کننده های سقفی نگاه خواهند داشت.دید به سوی خارج خواهد رسید و هیچ دیواری دید را قطع نخواهد کرد.منظره جنگل در پنجره ها قاب خواهند شد. طلوع آفتاب از میان طاق های بتنی خواهد بود که زورق رنگ طلائی تیره خواهد بود که به وسیله سنگهای طبیعی اطراف در لایه های افقی و عمودی بر نما خواهند بود. این سنگها ستون ها و لوله بخاری بلند گرما دهنده را خواهند ساخت و خانه در مسیری ساخته خواهد شد که بیانگر بافت وساختارش باشد. بنابراین خانه خواهد توانست شرحی از چرخه فصلها باشد و نه صرفا یک تصویر دیده شده در ارتباط با یک آبشار. این اثر یک جسم حجیم اما ظریف است که به وسیله طبیعت احاطه شده و جزیی از آن شده است. در واقع تنها به طبیعت اضافه شده بدون این که چیزی از آن کم کند. این خانه در واقع چیزی بیش از یک اثر هنری در پشت خود پنهان کرده است. تمام اندازه ها به طرز شگفتی از یک نیروی بی پایان طبیعی انرژی میگیرند. در واقع این خانه و آن آبشار با هم هماهنگ و عجین شده است و درواقع ترکیبی ساخته اند که هر چشمی آرزوی دیدن آن را دارد.

معماری ارگانیک در خانه آبشار

آنچه در خانه آبشار مفهوم ارگانیک را از مستدل بودن هر جزء یا فرم آن فراتر می برد، نخست پیوستگی طبیعی تمام اجزای آن است و سپس آمیختن آنها با مظاهر طبیعت که این خانه به راستی جزئی از آن شده است. وجود آبشاری روان در دل این ساختمان نه تنها آن را شگفت انگیز و تماشایی می کند، بلکه آن را جزئی از طبیعتی می کند که این ساختمان در میان آن بنا شده است. پاره ای از منتقدان این پرسش را مطرح ساخته اند که آیا آبشار از درون خانه نیز به دید می آید یا خیر؟ جواب این پرسش البته منفی است. اما معماری تا چه اندازه فقط باید در خدمت گروهی خاص و مقصودی معین باشد؟ به معماری باید به عنوان جزئی از محیط نگریست و از این لحاظ، این اثر رایت با توجه به مقصودی که بر معماری مرتبت است پاسخی بس موفقیت آمیز یافته است. اما تازه همین برون ساختمان، همین ارگانیک بودن آن، به درون ساختمان نیز تنوعی دلپذیر داده است. به جای حجمهای واضح و یکنواخت و ملال انگیز، هر گوشه درون این ساختمان داستانی جالب توجه دارد اگر چه آبشار از درون خانه دیده نمی شود، همین شکفتگی از درون که روح و معنای ارگانیک است این داستانهای جالب را پدید آورده است. ونتوری که موضوع تضاد و پیچیدگی را در معماری مطرح می سازد، بی آنکه سخنی از این اثر برجسته رایت به میان آورد، او را ساده گرا و معماریش را معماری روستایی معرفی می کند، اما خود ونتوری چه از نظر تضاد و پیچیدگی و چه از هیچ نظر دیگر در معماری نتوانسه حتی اندکی به آثار فرانک لویدرایت نزدیک شود، و این از پاره ای جهات و در موارد متعدد از مشکلات بزرگ معمارانی است که چون ونتوری خود را از قید و بندهای مدرن رسته می بینند. بت شکنی آنها ممکن است و می تواند موجه باشد، اما در سرودن شعر آزادی که جانشین این تقید شود موفق نبوده اند.

آنچه از کیفیت ارگانیک معماری فرانک لوید رایت بر می خیزد و به ویژه در خانه ی آبشار وی مجسم است و برای ما حائز اهمیت بسیار، تندیس گونه بودن آن است. اگر به تعبیر تندیس گری را ترکیب حجمها و بازی فضاهای پر و خالی تعریف کنیم ، خانه آبشار به راستی تندیسی است که در فضا قد بر می افرازد، تندیسی که یکسره ساخته و پرداخته آدمی نیست، بلکه حاصل ترکیب حجمها و فضاهای طبیعی است که به صورت تخته سنگهای خشن و دست نخورده در این ترکیب جلوه گر می شود و نیز حجمهای تراشیده از بتن که صاف و صیقل خورده به نظر می رسند و بخش دیگری از ترکیب را به پدید می آورند. دو دیوار عمودی سنگی (از سنگهای طبیعی تراش خورده و بر هم نهاده شده در واقع پیوند(rapport) این ترکیب را به وجود می آورند و مظاهر طبیعی ترکیب (سنگهای نخراشیده) و مظاهر ساخته و پرداخته آدمی (حجمها صاف بتنی) را به یکدیگر متصل می سازد . اهمیت این کیفیت تندیسگونه برای ما در این است که همین کیفیت که مدتی در معماری مدرن و از جمله به سبب سبک جهانی به فراموشی سپرده شده بود، دوباره در دهه شصت و شاید اندکی زودتر، اگر رونشان لوکوربوزیه را ملاک قرار دهیم) از خواب زمستانی خود سر برداشت و در معماری تجلی کرد و اکنون، البته به گونه ای دیگر و به تعابیری متنوعتر، در آثار معماری معاصر ما متجلی است.

موارد طراحی و اجرائی که رایت برای این خانه ویلایی در نظر گرفته بود می توان در هشت مورد ذیل خلاصه نمود:

– حداقل دخالت در معماری طبیعی

– تلفيق حجم ساختمان با محیط طبیعی به گونه ای که هر یک مکمل دیگری باشند.

– ایجاد فضاهای خارجی بین ساختمان و محیط طبیعی

– تلفیق فضای داخل با خارج

– نصب پنجره های سرتاسری و از بین بردن گوشه اتاق

– استفاده از مصالح محیط طبیعی مانند صخره ها و گیاهان چه در داخل و چه در خارج بنا

– نمایش مصالح به همان گونه که هست، چه سنگ باشد چه چوب و یا آجر

– استمرار نمایش مصالح از داخل به خارج بنا

برنامه فیزیک خانه ی آبشار

طبقه ی همکف:

طبقه ی اول:

طبقه ی دوم:

مجموع مساحت طبقات:

منبع:

Archdaily.com