ویلا ساوا

ویلا ساوا

کاربری: ویلا

مکان: پوآسی،ایولین، فرانسه

معماران: لوکوربوزیه

سال: ۱۹۲۸-۱۹۳۱

نوع سازه: بتن مسلح

مکان ویلا ساوا در دره رود سن در خارج پاریس بود که با وجود اینکه در میان طبیعت بود اما خارج از طبیعت ساخته شده بود و این خواسته صاحب ویلا ساوا بود که دوست داشت خانه اش چشم انداز و دورنمایی وسیع داشته باشد و هیچ درخت یا پستی و بلندی زمین این دورنما را احاطه نکند . ویلا به شکل مکعبی است که روی چند ستون قرار گرفته اما مکعب کامل نیست بلکه در جانب جنوب شرقی و جنوب غربی قسمتی از آن برداشته شده تا نور آفتاب به داخل نفوذ یابد . درب اصلی خانه در قسمت شمال غربی است.

اتاق نشیمن ۵۱۴ متر است که در ۲ جانب پنجره های کشویی دارد که در جهت افقی می توان آن ها را حرکت داد و باز و بسته کرد و جانب سوم رو به تراس است و درهای شیشه ای دارد که نیمی از آنها با اهرمک ساده ای باز و بسته می شوند. یک نوار در دیوار تراس به شکلی تعبیه شده که مناظر بیرون به صورت قاب شده به چشم می خورند . در این ساختمان لوکوربوزیه از رمپ هم استفاده کرده و در ۲ قسمت ساخته شده اند . یکی در داخل بنا و دیگری در امتداد دیوار خارجی تا تراس ادامه می یابد . از یک پله كان مارپیچی هم برای ارتباط طبقات استفاره کرده است .

شرح مختصری از تاریخچه زندگی ، سبک ، تجزیه و تحلیل آثار وی

شارل ادوارد ژانره معروف به لوکوربوزیه ، پدر معماری و یکی از پیشگامان معماری مدرن ، ( مدرن متعالی) ، آرشیتکت ، مهندس و معمار معروف سوئیسی فرانسوی ، قرن بیستم ، در ۴ می سال ۱۸۹۷ قدم به عرصه وجود نهاد . او در دفتر دو تن از معروف ترین معماران آن دوره در اروپا، یعنی اگوست پره و پیتر بهرتز به مدت چند سال کار کرد و سپس به بالکان، آسیای صغیر ، یونان و رم سفر نمود. (کالوین دیویس ، ۵۰)

لوکوربوزیه هنوز خیلی جوان بود که به نشر افکار انقلابی خود در باره لزوم تحول در سبک معماری پرداخت و بعد از آن که افکار خود را با ایجاد بناهایی در گوشه و کنار جهان به مرحله عمل در آورد ، شهرت بین المللی یافت . و در اکثر ممالک بزرگ و کوچک جهان بناهایی از او به یادگار مانده است. ( وحید قبادیان، ۱۳۸۲ ، ۶۱)

نقش لوکوربوزیه در معماری نو مانند نقش پیکاسو در نقاشی نو بود . او مانند پیکاسو زندگی درویشانه بسیار ساده ای داشت و تا آخر عمر در همان آتیله محقر خود که در جوانی تاسیس کرده بود ، کار کرد. این آتلیه ، اتاق کوچکی بیش نبود و شمار همکاران لوکوربوزیه هرگز از چهار یا پنج نفر بیشتر نشد. گاه اتفاق افتاد که تنگی جا سبب شود نقشه های اجرایی کارها در جایی دیگر رسم شوند. ( فرانسیس دی کی چینگ ، ۱۳۸۵ ، ۲۹۱)

این آرشیتکت و معمار برجسته جهان در قرن بیستم پس از ۶۸ سال زندگی روز ۲۷ اوت ۱۹۶۵ میلادی هنگام استحمام طبی در پلاژ ” رک برون ” فرانسه غرق شد.

مختصری از سبک معماری لوکوربوزیه 

سبک معمار لوکوربوزیه ، معماری مدرن متعالی است. ولی بهتر است قبلا توضیحاتی در رابطه با سبک کلی معماری مدرن داده شود.

معماری مدرن که سبکی غالب و جهانگیر در قرن بیستم میلادی بوده ، ریشه در تحولاتی دارد که خاستگاه آن شهر فلورانس در شمال ایتالیا ، در حدود چهار صد سال پیش از ظهور معماری مدرن بوده است. ولی باید توجه داشت که معماری مدرن بصورت یک مکتب معماری با مبانی نظری مدون و ساختمانهای ساخته شده بر اساس اندیشه مدرن، از اواخر قرن ۱۹ میلادی شکل گرفت.

خاستگاه این معماری در شهر شیکاگو ، و در اروپا شهرهای پاریس ، برلین و وین بود. و همچنین قابل ذکر است که معماری مدرن ، نقطه عطفی در تاریخ معماری غرب و یا به عبارت دیگر، در تاریخ معماری جهان بود. زیرا برای اولین بار ، نگرش از سنت و تاریخ و گذشته ، بعنوان منبع الهام معماری تغییر جهت داد و آینده و پیشرفت ، بعنوان موضوع و هدف اصلی معماری مطرح شد. (کالوین دیویس، ۵۰)

معماران و نظریه پردازان مدرن سعی کردند ، معماری را با علم ، تکنولوژی و جهان در حال تحول همگون سازند.

به هر حال اگر بخواهیم اعضای خانواده معماری مدرن را نام ببریم شامل سه دوره اصلی ، معماری مدرن اولیه ، معماری مدرن متعالی و معماری مدرن متاخر ، خواهد بود که هر کدام از آنها نیز دارای زیر مجموعه هایی هستند. ولی همانطوری که قبلا اشاره شد، سبک معماری لوکوربوزیه ، معماری مدرن متعالی بود که به اختصار به شرح این نوع سبک میپردازیم. ( وحید قبادیان ، ۱۳۸۲ ، ۶۱)

معماری مدرن متعالی و یا به عبارتی اوج معماری مدرن در بین دو جنگ جهانی اول و دوم ، یعنی عمدتا در دهه های ۲۰ و ۳۰ میلادی در اروپا و آمریکا مطرح بود. در دوره معماری مدرن اولیه ، کماکان سبکهای تاریخ گرایی و همچون نئوکلاسیک ، رمانتیک و بالاخص التقاتی ، بعنوان سبک های مهم و رایج در غرب ، حائز اهمیت بودند. مانند مکتب شیکاگو ، که بعد از یک دوره نسبتا کوتاه بیست ساله ، در مقابل سبکهای تاریخ گرایی نتوانست دوام بیاورد. نهضت هنر نو نیز در اروپا بلا رقیب نبود و بسیاری از ساختمانهای مهم ، به سبک های مختلف تاریخی در اروپا ، همچنان احداث می شد. ولی با پایان جنگ جهانی اول و نیاز شدید به ترمیم خرابی های جنگ و تولید انبوه ساختمان ، گرایش به سمت معماری مدرن افزایش یافت. لذا استفاده از تکنولوژی روز، مصالح مدرن ، پیش ساختگی ، عملکرد گرایی و دوری از سبکهای پر زرق و برق تاریخی ، مورد توجه قرار گرفت . ( فرانسیس دی کی چینگ ، ۱۳۸۵، ۲۹۱)

منبع:archdaily