معماری منظره ، معماری عمومی ، نوآوری
معماران: استودیوی طراحی نوآورانه TJAD
در مارس 2016 ، پروژه نفوذ فضای عمومی یانگپو ریورساید در حال انجام بود. به منظور احداث چشم انداز کنار رودخانه و باز کردن خط ساحلی کنار رودخانه شهری آن ، انبار تنباکو در نزدیکی جاده فری نینگگوو قرار بود تخریب شود. این ساختمان شش طبقه با قالب بتونی تقویت شده است که درطول حدودا 30 سال ساخته شده است و فاقد ارزش تکنولوژیکی و مشخصه های بارز معماری است. تخریب این بنا بدون شک به دلیل عبور جاده در زیر این نقشه است. علاوه بر این ، حجم عظیم شمال – جنوب آن در سراسر شهر و رودخانه به شدت مانع از چشم انداز کنار رودخانه می شود.
با این حال ، این فرصت همچنان شامل موانعی است: حجم عظیم شمال-جنوب که در نگاه اول علت انسداد به نظر می رسد، میتواند از طریق تقلیل فراوان به پل اتصال دهنده شهر و ساحل رودخانه تبدیل شود. تضاد به ظاهر ناسازگار میان جاده های شهری و ساختمانها را می توان با گرفتن مشخصه های سازه بتونی حل کرد.
در زمینه احیای ساختمان های صنعتی و محدود کردن توسعه ، پس از رایزنی های مکرر با ادارات شهرسازی و ادارات ساختمانی شهرداری ، مقرر شد این ساختمان برای نوسازی حفظ شود و آن را به عنوان یک مجتمع کنار رودخانه شامل مجموعه زیربنای شهرداری، فضای سبز عمومی و خدمات پشتیبانی عمومی بسازند.
برای اینکه بر مسیر جاده کنار رودخانه این طرح تأثیر نگذارد ، دیوارهای دو طبقه اول در سه فاصله در وسط انبار تنباکو تخریب می شوند تا از نظر ارتفاع و عرض، الزامات جاده های شهری برآورده شوند. این فرصت همچنین برای استقرار حمل و نقل عمومی در طبقه همکف ساختمان و با پیوستن آن به شبکه حمل و نقل منطقه ای استفاده می شود.
به منظور کاهش احساس بنای شش طبقه ای روی سطح شهر و فضای کنار رودخانه ، ساختمانهای روبروی رودخانه و اطراف شهر با زاویه ای برش خورده و فشار از دو جهت از بالای ساختمان کاهش می یابد. یعنی، در حالیکه فرم لایه به لایه شکل می‌گیرد به رودخانه و مناطق داخلی شهر نزدیک می شود.
در شرایط فعلی ، فضای سبز در ضلع شمالی انبار تنباکو در نظر گرفته شده است که عقب نشینی را از اطراف این شهر برای شکل دادن یک شیب ملایم گسترش می دهد، دسترسی به شهر ، پوشاندن شیب با خاک برای کاشت ، ساخت پارک ، طبقه بندی پارکینگ و سایر امکانات و خدمات اساسی زیر شیب ، و به مردم امکان اطلاع می دهند از اینکه که کنیا از شهر به سمت ساحل رودخانه حرکت کرده است.
نیمه فوقانی کل ساختمان نیز با فضای سبز پوشانده شده است و توسط یک راه پله و شیب های طناب کشی و همچنین ساحل رودخانه متصل شده و کل ساختمان را مانند یک پل عظیم سبز ساخته است. فضای داخلی تقسیم می شود تا “خانه های کوچک در تپه های سبز” تشکیل شود ، که برای اتاق های خدمات جانبی عمومی استفاده می شود. در این مرحله ، مقیاس شهر ، مقیاس ساختمان و مقیاس مبلمان در یک ساختمان متحد می شوند و یک تجربه بدنی غنی را می سازند.
به دلیل ورود نور آسمان به فضای داخلی ، ملالت ساختمان در مقیاس بزرگ تغییر یافت و یک آتریوم در مرکز ساختمان و بالاتر از جاده شهر قرار گرفت. پله مارپیچ دوگانه نیز در برقراری ارتباط طبقات مختلف نقش داشته است. کل ساختمان در جهات و ارتفاعات مختلف از طریق انواع فضاهای حمل و نقل مانند جاده‌های شهری ، شیب راهه ها ، پله ها و آتریوم های مارپیچ به شهر و ساحل رودخانه وصل می شود.
انبار تنباکو تبدیل به “تپه سبز” شده است. تقسیم عمودی جاده ها و تسهیلات خدمات عمومی و ساماندهی فضای سبز سه بعدی ، سد بین شهر و کنار رودخانه را باز کرده و متوجه استفاده پایدار از ساختمان های موجود می شود. این یکی از بهترین پاسخ ها برای توسعه تاسیسات کهنه است.
