در سال ۱۹۳۰، کوربوزیه موظف به طراحی یک خوابگاه بود که دانشجویان سوئیسی را دانشگاه بین المملی پاریس منزل دهد. و پیر ژانترت، شریک وی در آن زمان، به دلیل تنش با سوئیسی‌ها پس از اجرای طرح پیشنهادی معماران برای رقابت در لیگ ملل، از اجرای این طرح امتناع کردند. سرانجام، آنها توافق كردند كه آن را ببیند و با بودجه بسیار محدودی كار كند، و این باعث شد كه این ساختمان به جمع بندی از اصول مدرن لو كوربوزیر بدل شود و وی را وادار كرد تا قبل از هر چیز دیگری بر مسكون تمرکز كند.
غرفه سوئیس، یا Pavillon سویس، پنج نقطه معماری را به کار گرفته و آنها را در سراسر طراحی به کار گرفت. این ساختمان بر تیر پایه‌ها قرار گرفته است که به مرکز آن نزدیک هستند و اثر شناور را برجسته می‌کند. تأثیر “شناور” را برجسته می‌کند. باغ بام به شهر باز می‌گردد و به ساکنان ساختمان خدمت می‌کند، گرچه به اندازه ی Unite d’Habitation در مارسی متحرک نیست. سه قاب به باغ منظره می‌دهد و عناصر ساختاری ناخوشایند را آشکار می‌کند.
در حالی که تحت فشار بودجه محدود، لو کوربوزیه بر روی نمای آزاد و طرح باز خود تمرکز می‌کند. چند لحظه در این پروژه پوست شفاف را با حمایت ساختاری پشت آن نشان می‌دهد و همیشه تداوم ارتفاعات را حفظ می‌کند. علاوه بر این، برنامه باز با عناصر معماری از قبیل پله‌ها و همچنین مبل، چه ثابت و چه سست، کنترل می‌شود. نفوذ نور نیز تاثیر خود بر سازمان برنامه باز را دارند، که با ارتفاع آزاد کنترل شده اند.
لو کوربوزیه توسط مشتری مجبور شد که وظایف عمومی را در طبقه همکف جای دهد، یک الزام که او انتخاب کرد تا با جدا کردن خانه‌های دانشجویی بالا و ایجاد یک ساختمان وابسته به سطح زمین برای فعالیت‌های مشترک پاسخ دهد. در برخی موارد، ما شاهد پنجره‌های توری در حال تبدیل شدن به دیوارهای پرده‌ای عمودی، یکی از مراحل گذار پنج مولفه از مقیاس یک ویلا به یک بلوک مسکونی عمودی، که دو دهه بعد تکمیل شد هستیم.
ساختمان به آرامی در اطراف خود می‌نشیند، یک منشور که به وسیله سبزی احاطه شده است. لو کوربوزیه از محدودیت بودجه برای توسعه ابتدایی‌ترین اصول خود استفاده می‌کند و هرگز زیبایی فضا را قربانی نمی‌کند. غرفه سویس به عنوان پیشرفت ویلا ساووی به معنای نزدیک شدن اصول معمار به یک ساختار بزرگتر و نزدیک‌تر به شهر و مردم است.
