برخلاف آنچه معمولا فکر می کنیم ، کاهش شنوایی همیشه مادرزادی نیست ، بلکه دیر یا زود برای هر یک از ما در درجاتی متفاوت اتفاق می افتد. براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی ، تقریباً یک سوم افراد بالای 65 سال از کم شنوایی ناتوان کننده رنج می برند. با این حال ، از یک منظر خاص ، کاهش شنوایی را می توان بیشتر از “ناتوانی” یک “تفاوت” دانست. اگرچه خواسته های فضایی افراد دارای اختلال شنوایی به اندازه فضاهای نابینایان یا افرادی که ناتوانی های حرکتی دارند ، قابل توجه نیست ، اما کاهش قدرت شنوایی روش خاصی از تجربه محیط را به دنبال دارد. آیا می توان از طریق طراحی داخلی این تجربه را ارتقا داد؟
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی ، حدود 5٪ از جمعیت جهان مبتلا به آنچه “ناتوانی در شنوایی” نامیده می شود تشخیص داده می شوند. اگرچه این آمار به درجات مختلف ناتوانی شنوایی ، جزئی یا حاد تقسیم می شود.
نحوه طراحی بصورت فراگیر
بدیهی است که اولین مسئله ای که باید مورد توجه قرار گیرد اختلافاتی است که برنامه ریزی هر فضایی به طور خاص و جداگانه نیاز دارند: طراحی داخلی یک خانه و فضای داخلی یک بیمارستان بدون در نظر گرفتن موانع استفاده کنندگان از آن یکسان نیستند. روابط ، ابعاد و سیرکولاسیون درون هر فضا و همچنین حجم و هدف اصوات متفاوت است. با این حال ، چندین ملاحظه کلی وجود دارد که باید در طراحی فضاها مورد توجه قرار گیرند با آرل همراه باشید…
چیدمان و دید داخلی
افراد کم شنوا از روشهای مختلفی برای برقراری ارتباط استفاده می کنند ، در برخی موارد از زبان نوشتاری ، وسایل کمکی ، زبان اشاره یا صحبت دهانی و لب خوانی استفاده می کنند. به طور متوسط تنها یک سوم کلمات گفتاری را می توان با گفتار خوانی (یا لب خوانی) درک کرد. بنابراین ، ایجاد شرایط مکانی برای برقراری ارتباط موثر از طریق این روشهای ذکر شده مهم است ، و این بدان معناست که گفتگو کنندگان باید همیشه بتوانند راحت با یکدیگر روبرو شوند بدون اینکه مجبور شوند هنگام گفتگو با تغییر مکان و حالت به یکدیگر نگاه کنند.
در نظر گرفتن توزیع گسترده یا دایره ای و نه خطی برای فضاهای بیش از 4 نفر می تواند یک کانال ارتباطی باز را تسهیل کند که در آن همه کاربران فضا می توانند یکدیگر را ببینند. بخش بندی و مبلمان سیار نیز می توانند به سازماندهی اتاق هایی با این مشخصات کمک کنند. از نظر حرکتی ، ایجاد مسیری که به افراد امکان می دهد هنگام راه رفتن به یکدیگر نگاه کنند و همچنان با خیال راحت از فضا عبور کنند مهم است. رمپ ها ، دربهای اتوماتیک ، عناصر امنیتی گرافیکی و نشانه ها در این مورد نیز به همان اندازه مفید هستند.
روشنایی ، نور و بازتاب ها
به دلایل مشابه ، نور نه تنها در ایجاد اطمینان ، بلکه در ارتباطات افراد کم شنوا ، نقشی اساسی دارد . رنگ هایی که با رنگ پوست در تضاد هستند ، به افراد کمک می کند حالت چهره و حرکات دست را بهتر درک کنند. نور طبیعی یا مصنوعی برای اطمینان از دید واضح کافی است اما بهتر است از تابش خیره کننده جلوگیری شود . پنجره ها باید با نور داخلی و همچنین متناسب با شیشه و آینه ها در نظر گرفته شوند برخی از متخصصان استفاده از آینه ها را برای حفظ کنترل بصری بیشتر محیط توصیه می کنند ، به شرطی که در موقعیت مناسبی قرار بگیرند و در درک فضا باعث ایجاد سردرگمی نشوند.
فضاهای چند حسی
می گویند وقتی فردی حسی را از دست می دهد ، دیگرحس ها را بیشتر دریافت میکند. رنگ ها ، سایه ها و حتی لرزش ها می توانند به افرادی که دارای محدودیت شنوایی هستند برای درک بهتر کمک کنند تا نسبت به محیط اطراف خود هوشیار باشند. درطراحی فضاها اغلب فراموش می کنیم که تجربه فضا همه حواس را در بر می گیرد. با گشودن راهکارهای تجربه و طراحی چند حسی ، می توان طیف وسیعی از کاربران را راضی کرد. تاکنون ، تاکتیک های طراحی چند حسی بیشتر در نمایشگاه ها و تاسیسات هنری مورد بررسی قرار گرفته اند ، هرچند این نمونه ها توانایی بالقوه آنها را برای دستیابی به مخاطبان گسترده تر در زمینه معماری نشان می دهد.
بهینه سازی صوتی
برخلاف تصور عموم ، سر و صدا – علاوه بر اینکه یکی از دلایل جدی کاهش شنوایی است – عامل مهمی در رفاه حال افراد با سطح شنوایی پایین است. صرف نظر از درجه کم شنوایی ، افراد با سطح شنوایی کم، صدا را به طریقی درک می کنند که می تواند برایشان سردرگمی و حواس پرتی ایجاد کند ، به خصوص برای افرادی که دارای تجهیزات کمکی مانند سمعک هستند. طنین ناشی از امواج صوتی و منعکس شده توسط سطوح سخت می تواند باعث انحراف و حتی دردناک بودن برای آنها شود. برای بهبود این شرایط داخلی ، رعایت اصول اساسی صوتی کافی است. بهبود آکوستیک فضاهای داخلی با شناسایی سطح جذب مواد اطراف ، توزیع صحیح نویز یا منابع صوتی مانند ماشین ها یا بلندگوها و در نظر گرفتن شیب صدای محیط با توجه به استفاده از هر فضا از این دسته موارد محسوب می شوند.
مواد ، اشیا و فناوری های جدید
برای دستیابی به فرهنگ طراحی فراگیر ، مهم است که به جای راه حل های خاص، به راهکار های ساده فکر کنیم ، که هزینه پایه پروژه را نیز به شدت کاهش می دهد. این راه حل های ساده می توانند با در نظر گرفتن خصوصیات مواد جاذب و بازتابنده برای کاهش شدت صوتی که از یک فضا به فضای دیگر منتقل می شود ، یا با در نظر گرفتن تأثیر متریالها در استفاده روزمره اتفاق بیفتند : از سطوح بیش از حد روشن در متریال های موجود در کف و مبلمان خودداری کنید زیرا معمولاً باعث ایجاد سر و صدا در تماس (مانند هنگام جابجایی مبلمان) یا انتقال ارتعاشات (مانند کف چوب که هنگام راه رفتن طنین انداز می شود) می شوند.
به علاوه متریال های روکش دار ، اشیا و فناوری هایی وجود دارند که با در نظر گرفتن اقدامات روزمره ، باعث راحتی بیشتر فضا می شوند. در شهر ، ما اغلب از طریق سر و صدا – بوق، زنگ ، آژیرها – که راحتی صوتی همه را مختل می کند ارتباط برقرار می کنیم. در نظر گرفتن علائم بصری مانند هشدارهای نور یا دیجیتال ، یا ارتباط کتبی از طریق تابلوهای سفید یا کدهای رنگی ، می تواند به عنوان راه حل های ساده و جایگزین برای ارتباطات روزمره باشد. همچنین فناوری های جدیدی وجود دارد که می توانند صدا را به تجربیات پیچیده تر به تصاویر و ارتعاشات تبدیل کنند ، یا برنامه هایی که صدای محیط را تشخیص می دهند (مانند ماشین لباسشویی) یا هشدارها را با رنگ ترجمه می کنند.
به طور خلاصه ، برای یک طراحی واقعاً فراگیر همیشه به رعایت نکات ویژه نیاز نیست ، بلکه طراحی می تواند صرفاً ترکیب نیازهایی باشد که صرف نظر از شرایط جسمی برای همه اساسی و کاربردی است. از آنجا که هنگام طراحی فضاها طراحی همه جانبه را یک مفهوم اساسی می دانیم ، بنابراین باید تصور کنیم که همه موانع برابر نیستند و در جوامع با محدودیت های مختلف و با نیازهای خاصی روبرو هستیم. این شمول به معنای فراتر رفتن از فضاها و معیارهای تخصصی است به معنی طراحی مسالمت آمیز محیط روزمره ما برای همه مردم ، صرف نظر از محدودیت های خاص هر فرد !
تحریریه گروه معماری هورنو
منبع:www.arel.ir
