محل قرار گیری موزه در خارج شهر و در سایتی مناسب و طبیعی است، که به فرد متنفذی چون Wilhelm Hansen تعلق دارد.این موزه پس از پرده برداری جمع زیادی از فرانسویان و نقاشان دانمارکی را مجذوب خود کرد.
زاها حدید در این پروژه سعی کرده است که در ساختمان قدیم وجدید از نظر ابعاد و مقیاس تناسب ایجاد کند.این کار سبب شده تا تمام فضاها بجز نمایشگاه مقیاسی برابر موزه ی قبلی داشته باشند.
ناشفافی و تیرگی ساختمان جدید به دلیل وجود پوسته ی سیاه برروی سطح بناست که هدف از آن ایجاد یک نمای متغییر درمقابل فضای شیشه ای است که نور را در محیط منعکس می کند،این کار باعث می شود در یک نگرش کلی تعادل لازم بین تیرگی و روشنی فضا برقرار می باشد.
به منظور تفکیک و جدایی ساختمان از ساختمان قدیمی مجموعه و نمای ورودی پروژه جدید را از سمت فضای سبز قرار داده اند،فضای سبزی که کاملا با قوانین محیطی هماهنگ است.مرکز اجتماعی جدید در فضای سبز از طریق علائمی دعوت کننده ،بازدید کنندگان را به سوی نمایشگاه می خواند.
نورپردازی مجموعه:
نورپردازی مجموعه به حالتی متمرکز است،که توجه ی بازدید کنندگان را به بخش های مختلف جلب می کند.
نور طبیعی در این مجموعه به دلیل محدود بودن و عدم شفافیت ،حالت نور غیر مستقیم داشته و کاربرد لازم را ندارد.یک رمپ با شیب طولانی به صورت موقت در فضای نمایشگاه دائمی واقع شده است که بازدید کنندگان را به سوی سالن چند منظوره و کافه که هم تراز باغ است راهنمایی می کند.
تراس مجموعه ،نقش ایجاد اتصال بین دو ساختمان را دارد که بازدید کنندگان می توانند به وضوح فاصله ای میان دو ساختمان را مشاهده کنند.
