تادو آندو در سال ۱۹۴۱ در شهر آوساکای ژاپن متولد شده است. توجه عمده وی بر تلفیق فرمهای مدرن با مفاهیم و شیوه های سنتی ژاپن استوار است: به بیان دقیق تر، او در آثاراش ضمن بهره هنرمندانه از مولفه های معماری مدرن، مبانی و مولفه های معماری تاریخی کشور ژاپن را نیز کار می بندد.داستان از اینجا آغاز می شود که آندو در بیست سالگی تصمیمی در مورد یک دوره خود آموزی گرفته و طی سفرهای متعددی ساختمانهای برجسته در ژاپن، اروپا، آفریقا و ایالات متحده را از نزدیک بازدید و مطالعه می نماید. در طی این سفرها او به شناخت عمیق و دقیق از معماری می رسید. پس از بازگشت به آوساکا در ۲۸ سالگی استودیوی معماری خودش را تاسیس می نماید. نکته قابل تأمل در باب آندو و امثال آندو مسیر خودآموختگی و خودسازی است که اینان می پیمایند. مسیری که با تاسیس دانشگاه خود و تلمذ هر روزه و همه ساعته در این دانشگاه حاصل می شود. توجه جدی به این نکته که، آندو را کسی آندو نکرده، آندو خود آندو شده و او در طی این مسیر به جایگاهی بسیار رفیع رسیده است.

برای خواندن مطالب مربوط به معماری مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری مدرن در ایران

موزه بنس هاوس

به اعتقاد تادو آندو، ارحجیت دادن به فرم به معنای ارجحیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرم های ساده و انکار ساده و انکار فرم های پیچیده است. (نفی تصویر صرفأ بصری در فضا). معماری او، معماری نفی و انکار است. او جامعه مدرن و جهانی بودن را نفی می کند. در این حال، نفی به معنای حمایت از استقلال شخصی و رهایی از یکنواختی مدرن است مرتبط با شخصی که می خواهد به شکلی فردی زندگی کند. اولین چیزی که آندو نفی کرده، مفاسد جامعه مدرن و ارزش های آن است. (برای مثال، مقوله راحتی آندو راحتی مدرن را نفی کرده، تلاش می کند ارتباط پویایی با جهان برقرار کند. او راحتی را از معماری خود دور می کند و به جای آن امکان حضور انسان و طبیعت را در کالبد معماری اش فراهم می سازد.

موزه هنرهای مدرن

تعریف معماری

وی از معماران معاصر ژاپنی است که تلاش دارد طبیعت گرایی شرقی ذن را در معماری احیا کند . برخی او را نمونه ای از اندیشه های شهودی و پدیدار شناسی هایدگری می دانند. تادائو آندو معمار معروف ژاپنی است. اندیشه او نمونه خوبی از نظریات ترکیبی است که تلاش دارند به گونه ای فرهنگ مدرن را با نظام عرفان شرقی تفسیر کنند. او از مخالفین بسیار جدی جنبش پست مدرن و یا مباحث جهانی سازی و … است. از دید او در شرایط کنونی معماری از مفهوم اصیل خود خارج شده و به چیزی همچون کالا یا فرآورده تبدیل شده است. آندو گوشزد می کند اگر تمدن رایانه ای بیش از این گسترش یابد وجهانی سازی تا آخرین حد خود رشد کند دیگر چیزی از معماری اصیل به معنای قدیم آن باقی نمی ماند، چرا که معماری مفهومی وابسته به فرهنگ است و در چنین شرایطی مفهوم فرهنگ به شدت آسیب می بیند. به باور او معماری تنها به کار بردن فرم ها نیست. معماری ساختن فضا و بالاتر از همه ساختن یک مکان است که چونان شالوده فضا عمل می کند. معماری باید یک معنای دوگانه را در برداشته باشد. یعنی می باید در ابتدا فضای زندگی روزانه باشد و عملکردهایی را که لازم است در خود جای دهد و در همان حال فضایی نمادین باشد.

برای خواندن مطالب مربوط به معماري مدرن لینک روبرو را کلیک کنید: معماری مدرن تهران ، معماری مدرن تاریخچه

موزه هنر چیچو

پاسخ به کار کرد، ظاهری ترین سطح معماری است. هسته آفرینش معماری عبارت است از تغییر واقعیت، از منطق شفاف به نظام فضایی، این عمل نوعی تجرید حذف کننده نیست، بلکه کوششی است در سازماندهی واقعیت پیرامون دیدگاهی درونی، تا به آن واسطه قدرت تجريد نظام بخشد. رویکرد اصلی او در تعریف معماری، رویکردی شهودی و پدیدار شناختی است. او معماری را به احساس وجود اصیل نسبت می دهد و می خواهد معماری را به حس زندگی و احساسی از وجود اصیل از طریق خلق فرم های هندسی ساده و مصالحی که تا حد امکان محدود هستند ،همچون بتن پرداخت نشده، سنگ، چوب، فلز و دیگر چیزها موظف گرداند. بدین طریق فضا می تواند روابط میان موجودات انسانی و اشیاء را بازسازی کند. با حس زندگی، که این رویکرد به فرم ومصالح به منزله عنصری واسط ایجاد می کند، امکان تقویت مواجهه میان انسان واشیاء در سطحی ژرف تر میسر می گردد و بدین طریق روابط تازه ای میان آنها برانگیخته می شود. این به نوبه خود موجودات انسانی را قادر خواهد ساخت تا بر ضرورت مکان تازه امید بندند، تا نوعی از خود آگاهی ویژه را -که امروزه انسان ها از دست داده اند در آن تجربه کنند. این فضا، فضایی پایه ای است و قادر است روابط میان موجودات انسانی و اشیاء را زمانی که واکنش و بازتاب مستقیمی میان مصالح ساختمانی و پدیدارهای طبیعی همچون نور، باد و آب ایجاد می گردد، نمادین سازد.

کلیسای نور

مبانی نظری تادو آندو

مبانی نظری تادو آندو در طول بیست سال گذشته، یکصد و پنجاه پروژه ی معماری انجام داده است با تجزیه و تحلیل و بررسی آنها، به مبانی و شاخص هایی دست می یابیم که با کمک آنها می توان کارهای او را در سه دسته طبقه بندی کرد:

١- بررسی ویژگی ها و معانی

۲- معماری، رهیافتی است به جعبه ای با دو بعد آرمان و هدف.

۳- آرمان معماری، فرم بخشیدن به یک الگوی جهانی و هدف آن، بیدار کردن احساس انسانی است

معبد آب

به نظر می رسد تادو آندو را نیز می توان یکی از پیروان مکتب ارگانیک نامید. مکتبی که کسانی مثل فرانک لوئید رایت و سانتیاگو کالاتراوا نیز هر کدام به نوعی پیرو فلسفه کاری آن بوده اند. چیزی که آندو را از آنها جدا می کند نگرش شرقی و مبانی نظری آن است و احترام به انسان و طبیعت پیرامون او می باشد. آندو مخاطب خود را با گذراندن از دیوارهای منحنی شکل و بلند به حوض بزرگی می رساند که راه ورود به اتاق اصلی از دل آن می گذرد. مقصد آخر اتاقی مربع شکل با ستونهای چوبی و رنگی قرمز است. این روند و مسیر حرکت را می توان از طور دیگر نیز بررسی کرد : تادائو آندو انسان تنها را پس از گذراندن از احساسات شخصی (دیوارهایی منحنی) به عقلانیت می رساند (اتاق مربع با رنگ قرمز) عقلانیتی که در سایه تفکر شرقی پی ریزی می شود. این مسیر از دل طبیعت شرقی می گذرد خاک(کف زمین دیوارها )باد(بین دیوارها) آب (حوض وسط) و نور (درتالار اصلی). آندو با آموزه های شرقی خود تعریفی دوباره از انسان طبیعت و معماری را در دنیای مدرن و صنعتی نشان می دهد.

موزه هنر چیچو

برخی از نظرات و دیدگاههای تادو آندو:

• نگاه انتقادی به معماری مدرن
• احساس نگرانی برای آینده به خاطر وجود کامپیوترها ترس از اینکه خلاقیت را از معمار بگیرند و معماری به یک فرمول برای تمام نقاط زمین انجامد.
• اهمیت فوق العاده به طبیعت
• در معماری بخشی وجود دارد که نتیجه یک استدلال منطقی است و بخش دیگری است که از مجرای احساس خلق می شود . همواره یک نقطه هست که این دو با هم طلاقی می کنند. من فکر نمی کنم معماری بدون این تلاقی بتواند خلق شود.
• معماری خلق فضایی برای زیستن و به تفکر واداشتن
• فرم از تاثیر فضایی می کاهد و در نتیجه جذابیت معماری را محدود می کند.
• نهایت جاودانگی وآزادی انسان در این است که با طبیعت یکی شود.ارتباط نزدیکی بین انسان و طبیعت در معماری کهن ژاپن وجود دارد در همین راستاست.
• اهمیت به نور در فضای معماری
•  نور به زیبایی نمود می بخشد ، و باد و باران با تاثیری که بر بدن انسان می گذارند به زندگی رنگ و رو می دهند. معماری واسطه ای است که انسان را قادر می سازد تا حضور طبیعت را حس کند.
• من با نشاندن طبیعت و نور متغیر در درون فرم های هندسی ای که از زمینه شهری شان بریده شده اند، فضاهایی پیچیده می آفرینم.
•  آسمان قاب شده ، نور و سایه ایجاد می کند و به شخص القا می کند تا از معنای طبیعت بپرسد و به او کمک می کند تا عناصر ترکیبی فضا را درک کند.
•  به باور تادو آندو سه عنصر برای تبلور معماری مورد نیاز است : مصالح واقعی مانند بتن اکسپوز و یا چوب رنگ نشده ، هندسه ناب ، طبیعت ؛ طبیعتی که از طریق انسان نظم داده شده و در تضاد با طبیعت آشفته است.
• من می خواهم بناهای قوی و در عین حال آرامی بیافرینم که صدای آفریننده شان را بتوان شنید.
• نور سرچشمه تمام هستی است . نور در همان حال که به سطح چیزها برخورد می کند ، به آنها شکل می دهد و با انباشتن سایه در پشت چیزها ، به آنها عمق می بخشد.
•  تابش یک دسته پرتو نور ، با نفوذ در سکوت ژرف آن تاریکی ، شکوه و ظلمت را به همراه می آورد.

موزه 21 _21 Design Sight

منبع:

کتاب انسان طبیعت معماری نقره کار 

رفعتی, سعید و نسیم خانلو، ۱۳۹۵، بررسی و تحلیل آثار تادو آندو از دیدگاه نظریه پردازان معاصر، اولین کنفرانس بین المللی کاربرد پژوهش و تحقیق در علوم و مهندسی، تهران، موسسه فراز اندیشان دانش بین الملل