موقعیت بنا
تکیه جویباره ای در تخت فولاد اصفهان در جوار خیابان فیض روبروی واله تقریبا در محلی که گفته می شود دروازه تخت فولاد بوده واقع شده است.
تاریخچه ی بنا
صفوی ۱۱۱۶ه.ق-شاه سلطان حسین- به نام مولی محمد بن عبدالفتاح تنکابنی سرابی است، از مدفونین در این تکیه می توان به مولی محمد سرابی-شحنه شاعر مازندرانی-میرزا ابوالحسن حقایق-ملاصالح مازندرانی-حاج حسین خطائی-میرزا حسین خان(آتش) اشاره نمود.
مشخصات بنا:
از این تکیه تنها بقعه مرکزی به جا مانده است. این بقعه دارای زمینه ی هشت کامل است که مشتمل بر یک فضای زیر گنبد و یک رواق دور آن است. پلان مقبره با یک کاربندی ساده ۸ شاقولی مقدمات ایجاد پوشش گنبد که یک قوس دو لنگه افتاده است را آماده می کند. بقعه از همه جهت باز است و قبر بزرگی در کنار فضای گنبد خانه وجود دارد که احتمال ساخت بقعه را بعد از تدفین این عالم قوی تر می کند. سردر ورودی آن دارای هشتی با زمینه هشت کشکولی بعد از درگاه است. برای اتصال این فضا به تکیه از دو راهروی باریک استفاده شده است.
تزئینات بنا:
بنا کلا از آجر پوشیده شده و در محل پشت بغل ها و مربع های دو طرف آنها از آجربری با نقوش شطرنجی خفته ورسته حصیری استفاده شده. لبه ی پشت بام با آجرهای دالبر به عنوان شیر سر تزئین شده ، سردر با توجه به اینکه کلا بازسازی شده ولی مانند طرح اولیه یعنی هشتی با زمینه هشت کشکولی که با دو قوس شاقولی به مربع و دو ذوزنقه تبدیل شد و مربع دارای کاربندی هشت شاقولی و در دو قسمت طرفین با استفاده از دو پاباریک که از محل تلاقی دو قوس شاقولی ایجاد شده پوشیده می شود.
