آتنیوم،نیوهارمونی

کاربری: فرهنگی

معمار:ریچارد میر

مکان:ایندینا-ایالات متحده ی آمریکا

زمان:۱۹۷۵-۱۹۷۹

این آنتیوم یا پژوهشگاه در سال ۱۸۱۵ به مانند یک محور اجتماعی برای جامعه ی نیوهارمونی توسط انجمن هارمونی جورج رپ بنیان گذاری شد.

همانند بسیاری از ساختمان های آمریکایی که براساس ایده آل های ارمان شهری ومعاشرتی ساخته شدند،این ساختمان نیز به نیت یک تحول شهری برای جاذبه های عمیقا معنوی طرح شد،مانند ساختمان فالانژهای اجتماعی که استدمان وتیول در نیوهارمونی موظف به ساخت آن شده بودند.

ساختمان پژوهشگاه با احداث بر روی زمینی در کنار رودخانه و اباش و به مثابه ی جان پناهی در برابر طغیان های دوره ای رودخانه،از این موقعیت استثنایی بهره برداری کرده است و به تقویت تاثیر دو جانبه ی آن بر بازدید کنندگان به هنگام طغیان رودخانه می پردازند که آنان باید برای رسیدن به سکوی ساختمان با قایق از یک دریاچه ی مصنوعی عبورکنند،با انعکاس های طبیعی آن که افزایش دهنده ی حس ماورای قلمرویی روان شناختی اشیا می باشد.

با استفاده از این کلک بازدید کنندگان وارد ساختمان می شوند و از زیر کنج زاویه دار و تیز یک حجم صلب که ۴۰ درجه نسبت به پایه اش چرخیده ،عبور می کنند: این نشانه ای است از وضعیت ورودی نسبت به سیستم دینامیک دوشبکه ی پلان(با چرخش ۵ درجه میان آن دو) که یکی از آن دو با شبکه ی شهری مجاور برخورد می کند و دیگری با خود ساختمان.

پلان این بنا تمایل دارد خودش را به فضا به سان یک کلیت تحمیل کند و این را با بهره وری از محورهای چرخیده ای که برای بلوکه کردن دینالیسم سازه ای به خدمت گرفته شده است میسر می سازد.از سوی دیگر پلان برداشتی محتاطانه از پتانسیل توصیفی عناصر اولیه ی نقاشی کوبیسمی را نیز انعکاس می دهد.

سپس بازدیدکنندگان که به سبب ابعاد تقلیل یافته ی ورودی به یکدیگر فشرده شده اند به مقیاس کلی یک فضای منبسط شده هدایت می شوند و با یک شیبه ی داخلی به کشف منشوری از احجام نایل می آیند که با نور طبیعی ای که از طبقه ی دوم به تراس سقفی می تابد – ومدلی از نیوهارمونی قدیمی است-فیلتر می شوند و سپس با عبور از یک شیبه ی با عظمت به طبقه ی همکف برگردانده می شود و حجم اصلی و عناصری که مقیاس غیر مادی حجم پژوهشگاه را به زمین پیچ می کنند را پشت سر می گذازند.